Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.) po rozpoznaniu w dniu 29 stycznia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia G. S. i W. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 listopada 2007 r., sygn. akt I SA/Wa 637/07 odrzucające skargę kasacyjną G. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Warszawie z dnia 29 sierpnia 2007 r., sygn. akt I SA/Wa 637/07 w sprawie ze skargi G. S. i W. S. na decyzję Ministra Budownictwa z dnia [...], nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej postanawia oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 21 listopada 2007 r., sygn. akt I SA/Wa 637/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę kasacyjną G. S. i W. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 sierpnia 2007 r., sygn. akt I SA/Wa 637/07 w sprawie ze skargi G. S. i W. S. na decyzję Ministra Budownictwa z dnia [...], nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej. W uzasadnieniu wskazano, ż G. S. nie występowała do Sądu z wnioskiem o uzasadnienie wyroku z dnia 29 sierpnia 2007 r. Niezłożenie zaś wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku pozbawia stronę prawa wniesienia skargi kasacyjnej, gdyż w takiej sytuacji ogóle nie mógł rozpocząć biegu trzydziestodniowy termin do jej wniesienia.
W zażaleniu na powyższe postanowienie zarzucono Sądowi I instancji naruszenie art. 28 kpa, zasady praworządności wyrażonej w art. 6 kpa i art. 7 kpa, zasady wyłączenia sędziego z mocy ustawy, określonej w art. 18 § 1 ust. 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sadami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). W uzasadnieniu wskazano, że w dniu
29 sierpnia 2007 r. podczas rozprawy złożone zostało do protokołu pełnomocnictwo przez G. S. dla jej męża W. S., który w tym samym dniu po ogłoszeniu wyroku w Biurze Podawczym WSA w Warszawie złożył wniosek o sporządzenie uzasadnienia wyroku i możliwości pobrania w biurze podawczym wniosku o sporządzenie uzasadnienia oraz uiszczenia opłaty sądowej. Podano, że z zawartego pouczenia w treści w/w wniosku, który W. S. pobrał w Sądzie nie wynika dla uczestników procesu obowiązek złożenia oddzielnego wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku, co w przypadku niniejszej sprawy miałoby dotyczyć G. S. mimo, że reprezentowana ona była przez pełnomocnika - swojego męża a jednocześnie współwłaściciela wywłaszczonej nieruchomości. Stanowisko Sądu tym samym stanowi naruszenie art. 28 kpa, bowiem eliminuje osobę pełnomocnika jako reprezentanta G. S. przy składaniu wniosku o uzasadnienie wyroku. Wskazano ponadto, że po rozpoznaniu sprawy ze skargi kasacyjnej G. i W. S. od wyroku WSA w Warszawie z dnia 29 sierpnia 2007 r., sygn. akt I SA/Wa 637/07 jak wynika z treści postanowienia - w/w postanowienie wydał sędzia, który był sędzią sprawozdawcą w postępowaniu zakończonym zaskarżonym wyrokiem z dnia 29 sierpnia 2007 r., co narusza zasadę określoną w art. 18 § 1 ust. 6 p.p.s.a.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zawiera usprawiedliwionych podstaw.
Stosownie do art. 177 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) skargę kasacyjną wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok lub postanowienie w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia stronie odpisu orzeczenia wraz z uzasadnieniem.
Zgodnie z art. 141 § 2 p.p.s.a. w sprawach, w których oddalono skargę, uzasadnienie wyroku sporządza się na wniosek strony zgłoszony w terminie siedmiu dni od dnia ogłoszenia wyroku lub doręczenia odpisu sentencji. Wobec powyższego skarga kasacyjna nie może być skutecznie wniesiona bez uprzedniego wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku. Oznacza to, że strona, która nie wystąpiła z przedmiotowym wnioskiem, nie może skutecznie wnieść skargi kasacyjnej nawet, w sytuacji, gdy orzeczenie to zostało uzasadnione na wniosek innej strony i jej skutecznie doręczone (por. post. NSA z 1 marca 2005 r., II GZ 9/05).