Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Jaśkowska po rozpoznaniu w dniu 22 stycznia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia [...] na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 15 grudnia 2014 r., sygn. akt II SA/Gd 684/14 o odmowie przyznania prawa pomocy w sprawie ze skargi [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Słupsku z dnia [...] czerwca 2014 r., Nr [...] w przedmiocie opłaty adiacenckiej postanawia: oddalić zażalenie
[...] wystąpiła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym.
Postanowieniem z dnia 19 listopada 2014 r., sygn. akt II SA/Gd 684/14 referendarz sądowy odmówił uwzględnienia wniosku w żądanym zakresie.
W następstwie sprzeciwu, wniosek został ponownie oceniony przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, który postanowieniem z dnia 15 grudnia 2014 r., sygn. akt II SA/Gd 684/14 również odmówił jego uwzględnienia.
W uzasadnieniu wskazał, iż z oświadczenia złożonego we wniosku wynika, że wnioskodawczyni jest osobą bezrobotną bez prawa do zasiłku, pozostaje na utrzymaniu męża, jednakże prowadzi oddzielne gospodarstwo domowe. Nie ma żadnych oszczędności, jest jednak właścicielką mieszkania o powierzchni 62 m2 oraz współwłaścicielką dwóch nieruchomości gruntowych, które są przedmiotem postępowania spadkowego (o pow. 1,4365 ha i 0,7761 ha). Poza powyższymi składnikami majątku nie posiada żadnych przedmiotów wartościowych, ani też zasobów pieniężnych.
Celem weryfikacji przedstawionych danych, referendarz zobowiązał stronę do przedstawienia dokumentów, w tym w szczególności: do wykazania dochodów swojego małżonka poprzez wskazanie z jakiego tytułu są osiągane oraz jaka jest ich wysokość w skali miesiąca, do przedłożenia wyciągów z kont bankowych swoich i męża z okresu ostatnich trzech miesięcy oraz przedłożenia dokumentów obrazujących wysokość miesięcznych kosztów utrzymania.
W piśmie z dnia 11 listopada 2014 r. wnioskodawczyni oświadczyła, że nie ujawni dochodu męża ze względu na okoliczność, że skarga dotyczy wyłącznie jej własności, nie wchodzącej w skład majątku wspólnego. Małżonkowie nie prowadzą wspólnego gospodarstwa domowego, a mąż dysponuje swoim dochodem według własnego uznania. Skarżąca nie posiada kont bankowych, nie otrzymuje płatności bezpośrednich, nie posiada samochodu ani maszyn rolniczych, koszty zamieszkania i utrzymania skarżącej pokrywa jej mąż.
W ocenie WSA w Gdańsku, skarżąca została prawidłowo zobowiązana do wykazania swojej sytuacji finansowej dokumentami, jednak pomimo stosownego pouczenia o skutkach zaniechania w tym zakresie, nie zastosowała się do wezwania.
Niezastosowanie się do wezwania referendarza powoduje zatem, że materiał dowodowy okazał się w sprawie niekompletny, a w rezultacie wątpliwości co do oświadczeń skarżącej pozostały niewyjaśnione. Jej subiektywne przekonanie o zasadności złożonego wniosku przy równoczesnym nieodniesieniu się do kwestii uznanych za niewystarczająco wykazane powoduje niemożność uwzględnienia wniosku o udzielenie prawa pomocy, a w konsekwencji jego bezzasadność.
Skarżąca wskazała, że zamieszkuje we własnym mieszkaniu wraz z mężem, który ponosi koszty utrzymania (jej i domu), co zdaniem WSA oznacza, iż osoby te wspólnie prowadzą gospodarstwo domowe.
Przepisy ustawy dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 788 ze zm.) regulujące stosunki między małżonkami i między rodzicami i dziećmi nakładają na małżonków, rodziców i dzieci określone obowiązki alimentacyjne (art. 128 k.r.o.). W orzecznictwie zarówno sądów administracyjnych, jak i sądów powszechnych do obowiązków tych zalicza się nie tylko utrzymanie, ale również pomoc w opłaceniu kosztów postępowania sądowego, toczonego przez osobę uprawnioną do alimentacji (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 15 maja 1989 r., sygn. akt II CZ 80/89, postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 października 2004 r., sygn. akt GZ 71/04, opubl. w ONSAiWSA z 2005 r., nr 1, poz. 8).