Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Janina Antosiewicz po rozpoznaniu w dniu 2 kwietnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Prezydenta Miasta G. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 grudnia 2007 r. sygn. akt I SA/Wa 1848/07 o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Prezydenta Miasta G. na decyzję Ministra Budownictwa z dnia [...] nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 5 grudnia 2007 r. sygn. akt I SA/Wa 1848/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił Prezydentowi Miasta G. wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji Ministra Budownictwa. W uzasadnieniu Sąd podkreślił, iż w sprawie nie zachodzą przesłanki, o których mowa w art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Sąd I instancji stwierdził, iż wnioskodawca nie wykazał, aby wykonanie zaskarżonej decyzji mogło spowodować zaistnienie niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków, które to niebezpieczeństwo oznacza niemożność wynagrodzenia przez późniejszy zwrot świadczenia ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do pierwotnego stanu. Zdaniem Sądu wykonanie decyzji dotyczącej należności pieniężnej
Zażalenie na to postanowienie wniósł Prezydent Miasta G., domagając się jego uchylenia i wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji Ministra Budownictwa. W uzasadnieniu Prezydent stwierdził, iż to na Sądzie spoczywa obowiązek ustalenia okoliczności uprawdopodabniających zaistnienie przesłanek uzasadniających wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności. Strona powołała się w tym zakresie na glosę M. Bogusza do postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 31 marca 2005 r. II OZ 155/05 (GSP-Prz Orz. 2006/1/1). Ponadto skarżący podkreślił, że przesłanki wskazane w art. 61 § 3 powołanej ustawy dotyczą zdarzeń przyszłych, będących spodziewanym skutkiem wykonania aktu lub czynności. Skutki te mają niejako charakter potencjalny i nie muszą występować rzeczywiście. Zdaniem Prezydenta w przedmiotowej sprawie wykonanie decyzji Ministra Budownictwa może spowodować wyrządzenie znacznej szkody, gdyż na jej podstawie wywłaszczony domaga się wydania odrębnej decyzji w przedmiocie odszkodowania.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie nie posiada usprawiedliwionych podstaw.
Wbrew twierdzeniom zawartym przez Prezydenta Miasta G. w zażaleniu, to strona obligowana jest do zawarcia we wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności uzasadnienia, w którym winna wskazać na okoliczności uprawdopodobniające zaistnienie przesłanek, o jakich mowa w art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Pogląd wyrażony w przytoczonej przez stronę glosie M. Bogusza stoi w sprzeczności z ustaloną linią orzecznictwa sądów administracyjnych w tym przedmiocie.
Ponadto stwierdzić należy, iż zasadnym było stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który uznał, że Prezydent Miasta G. nie wykazał, aby wykonanie decyzji Ministra Budownictwa mogło spowodować niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków. Stwierdzić należy, iż obowiązek wypłacenia odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość wynika z zasady zawartej w art. 21 ust. 2 Konstytucji i w tej sytuacji nie można mówić o zaistnieniu przesłanek wskazanych w art. 61 § 3 wskazanej ustawy.
Również okoliczności podniesione w zażaleniu na postanowienie Sądu I instancji nie mogą być uznane za przesłanki, o jakich mowa w powołanym powyżej przepisie. Fakt wystąpienia przez stronę postępowania administracyjnego o wydanie decyzji w przedmiocie odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość nie powoduje bowiem niebezpieczeństwa wyrządzenia szkody bądź skutków o jakich mowa w art. 61 § 3 przywołanej ustawy.
Zważyć bowiem należy, iż przyznanie odszkodowania - w czym strona upatruje możliwość spowodowania szkody w majątku podmiotów reprezentowanych przez skarżącego - miałoby nastąpić w drodze wydania decyzji w odrębnym postępowaniu.
Rozstrzygnięcia, które mogą być wydane w przyszłości, w innym postępowaniu, nie mogą być oceniane w kategoriach skutków, o których stanowi art. 61 § 3 powyższej ustawy.
Mając na uwadze powyższe i uznając zaskarżone postanowienie za zgodne z prawem Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.