Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jolanta Rudnicka po rozpoznaniu w dniu 19 stycznia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia R. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 15 listopada 2016 r., sygn. akt II SA/Sz 741/16 oddalające wniosek o wyłączenie sędziego NSA Elżbiety Makowskiej od rozpoznania sprawy ze skargi R. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] kwietnia 2016 r., nr [...] w przedmiocie dodatku energetycznego postanawia oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie postanowieniem z dnia
15 listopada 2016 r. oddalił wniosek R. S. o wyłączenie sędziego NSA od rozpoznania sprawy ze skargi R. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia 21 kwietnia 2016 r. w przedmiocie dodatku energetycznego.
W uzasadnieniu Sąd podał, że na rozprawie w dniu 3 listopada 2016 r. skarżący złożył wniosek o wyłączenie sędziego NSA Elżbiety Makowskiej od rozpoznania niniejszej sprawy. Podniósł, że fakty i okoliczności będące podstawą wniosku o wyłączenie sędziego wynikają ze sprawy II SA/Sz 345/11 oraz z oświadczenia z dnia 8 lutego 2012 r. złożonego w tej sprawie przez sędziego.
W dniu 9 listopada 2016 r. sędzia NSA Elżbieta Makowska złożyła do akt sprawy oświadczenie, że skarżącego zna wyłącznie z rozpoznawanych spraw, w których występował jako strona skarżąca. Nie łączy sędziego ze skarżącym żaden stosunek prawny lub osobisty. Jak oświadczyła sędzia, prawdą jest, że w związku z wnioskiem R. S. o wyłączenie jej od rozpoznania innej sprawy (sygn. akt II SA/Sz 345/11), złożonym przez skarżącego na rozprawie w dniu 8 lutego 2012 r. (której przewodniczyła), złożyła oświadczenie, stanowiące podstawę jej wyłączenia od rozpoznania tej sprawy (postanowienie Sądu z dnia 23 marca 2012 r.).
Oddalając wniosek skarżącego, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie uznał, że okoliczności przedstawione we wniosku R. S. nie uzasadniają konieczności wyłączenia sędziego NSA Elżbiety Makowskiej od rozpoznania sprawy. Zdaniem Sądu, argumentacja skarżącego to przejaw jego subiektywnych przeświadczeń i ocen o braku obiektywizmu sędziego, z powodu niesatysfakcjonujących stronę czynności podejmowanych z udziałem sędziego w innych sprawach. Wniosek ten w żadnej mierze nie zawiera takiej argumentacji, która wskazywałaby na uzasadnioną wątpliwość, co do bezstronności sędziego w przedmiotowej sprawie i czyni jego żądanie niezasadnym.
Sąd zwrócił ponadto uwagę, że sędzia objęty wnioskiem złożył wyjaśnienie, iż nie pozostaje ze skarżącym w jakimkolwiek stosunku prawnym i osobistym i nie zachodzą okoliczności w rozumieniu ustawowym, z powodu których zachodziłyby wątpliwości co do bezstronności sędziego. Oświadczenie i jego prawdziwość nie budzi żadnych wątpliwości, iż nie zachodzą żadne okoliczności określone w art. 18 i art. 19 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm., dalej p.p.s.a.), dające podstawę do wyłączenia od rozpoznawania w sprawie.
Sąd podkreślił również, że w sprawie zastosowanie winien znaleźć art. 20 § 2 p.p.s.a., określający, że strona, która przystąpiła do rozprawy, powinna uprawdopodobnić ponadto, że przyczyna wyłączenia sędziego dopiero później powstała lub stała się jej znana. Okoliczności podnoszone przez stronę, nie dość że nie stanowiły o zasadności przedmiotowego wniosku, to dodatkowo dotyczyły sytuacji mających miejsce kilka lat temu. Zatem również z tego względu żądanie skarżącego nie mogłoby odnieść zamierzonego skutku.