Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 5 lutego 2008 r. sygn. akt I OZ 22/08 zawiesił postępowanie sądowe w sprawie z zażalenia Prokuratora Krajowego z uwagi na fakt, iż pismem z dnia 14 stycznia 2008 r. Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego zwrócił się do tego Sądu z wnioskiem o podjęcie w składzie siedmiu sędziów uchwały wyjaśniającej czy wniosek o wymierzenie organowi grzywny, wymieniony w art. 55 § 1 zdanie pierwsze P.p.s.a., jest pismem wszczynającym postępowanie w rozumieniu art. 230 § 1 i § 2 P.p.s.a., od którego pobiera się wpis sądowy oraz czy od postanowienia, o którym mowa w art. 55 § 1 zdanie drugie P.p.s.a., służy stronie skarga kasacyjna, czy zażalenie. Sprawa ta została przedstawiona do rozpoznania rozszerzonemu składowi Naczelnego Sądu Administracyjnego pod sygn. akt II FPS 1/08. Ponadto w dniu 24 stycznia 2008 r. do Naczelnego Sądu Administracyjnego wpłynął wniosek Prokuratora Generalnego o podjęcie uchwały celem wyjaśnienia przepisów prawnych, których stosowanie wywołało rozbieżności w orzecznictwie poprzez rozstrzygnięcie zagadnienia jaki środek odwoławczy przysługuje od wydanego na podstawie art. 55 § 1 P.p.s.a. postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego o wymierzeniu organowi administracji grzywny w razie niezastosowania się do obowiązków określonych w art. 54 § 2 P.p.s.a. Wniosek ten przedstawiony został do rozpoznania składowi siedmiu Sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego, sprawa o sygn. akt II FPS 2/08. O rozstrzygnięcie powyższych wątpliwości prawnych zwrócił się także z odrębnym wnioskiem Rzecznik Praw Obywatelskich. Sąd uznał, iż rozstrzygnięcie w przedmiotowej sprawie zależy od wyniku powyższych postępowań i na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 zawiesił postępowanie w sprawie z zażalenia Prokuratora Krajowego.
W dniu 7 kwietnia 2008 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie siedmiu sędziów wydał uchwałę w sprawie o sygn. akt II FPS 1/08, w której uznał, iż wniosek o jakim mowa w art. 55 § 1 P.p.s.a. jest pismem wszczynającym odrębne postępowanie, od którego pobiera się wpis sądowy, zaś od postanowienia wydanego na skutek tego wniosku służy stronie zażalenie, a nie skarga kasacyjna. W tym samym dniu wydane zostało postanowienie o umorzeniu postępowania w sprawie o sygn. akt II FPS 2/08. Tym samym ustała przyczyna, dla której zawieszone zostało postępowanie sądowe w niniejszej sprawie, a Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w pkt. 1 sentencji na podstawie art. 128 § 1 pkt 4 P.p.s.a.
Rozpoznając po podjęciu zawieszonego postępowania zażalenie Prokuratora Krajowego Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje: środek zaskarżenia wniesiony w niniejszej sprawie zasługuje na uwzględnienie.
W świetle przytoczonej powyżej uchwały składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego wydanej w sprawie II FPS 1/08, zgodnie z którą wniosek o jakim mowa w art. 55 § 1 P.p.s.a. jest pismem wszczynającym odrębne postępowanie, od którego pobiera się wpis sądowy, zaś od postanowienia wydanego na skutek tego wniosku służy stronie zażalenie, a nie skarga kasacyjna za niezasadne uznać należy stanowisko wyrażone przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie o niedopuszczalności wniosku o przywrócenie terminu do złożenia zażalenia na postanowienie o wymierzeniu grzywny z jakim wystąpił Prokurator Krajowy. Naczelny Sąd Administracyjny w przywołanej uchwale uznał, że właściwym środkiem zaskarżenia w takich sprawach jest właśnie zażalenie, a nie skarga kasacyjna jak stwierdził to Sąd I instancji, tym samym nie można przyjąć niedopuszczalności wniosku Prokuratora Krajowego o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 listopada 2007 r.
Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż zaskarżone orzeczenie, jako naruszające art. 173 § 1 i art. 194 § 1 pkt 10 P.p.s.a., podlega uchyleniu, o czym orzekł jak w pkt. 2 sentencji na podstawie art. 185 § 1 w zw. z art. 197 § 2 P.p.s.a.