Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jan Paweł Tarno po rozpoznaniu w dniu 7 lutego 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Ministra Infrastruktury i Budownictwa na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 października 2016 r. sygn. akt IV SA/Wa 2109/16 w przedmiocie przywrócenia terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi Województwa M. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] maja 2016 r. znak [...] w przedmiocie ustalenia odszkodowania postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi
Postanowieniem z dnia 7 października 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie przywrócił Województwu M. termin do wniesienia skargi na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] maja 2016 r., w przedmiocie ustalenia odszkodowania.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd I instancji wskazał, że na podstawie art. 86 § 1 w zw. z art. 87 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm., dalej p.p.s.a.), pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w okresie siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Równocześnie też z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie. W niniejszej sprawie decyzja została doręczona skarżącemu w dniu 18 maja 2016 r., termin do wniesienia skargi upłynął w dniu 17 czerwca 2016 r. zaś skarga została nadana w dniu 11 lipca 2016 r., zatem skarżący uchybił trzydziestodniowemu terminowi do wniesienia skargi. Skarżący o przyczynie uchybienia dowiedział się 4 lipca, tj. w dacie kiedy zwrócono mu skargę wraz z kopertą, na której znajdowała się adnotacja: "adresat nieznany". Kluczowe, zdaniem Sądu, było ustalenia czy uchybienie terminu nastąpiło bez winy strony. Sąd I instancji wskazał, że w dniu wydania decyzji organu pierwszej instancji (tj. 30 października 2015 r.) organem właściwym do rozpatrzenia odwołania był Minister Infrastruktury i Rozwoju. Zatem prawidłowo organ pierwszej instancji przekazał odwołanie skarżącego na adres ówczesnej siedziby Ministerstwa, o czym poinformował skarżącego pismem z dnia 30 listopada 2016 r. Następnie, organem właściwym do rozpatrzenia odwołania stał się Minister Infrastruktury i Budownictwa, bowiem na mocy Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 grudnia 2015 r. w sprawie utworzenia Ministerstwa Infrastruktury i Budownictwa (Dz. U. z 2015, poz. 2080) powstało Ministerstwo Infrastruktury i Budownictwa, którego siedziba mieści się w Warszawie przy ul. C. [...]. W zaskarżonej decyzji, w pouczeniu o środkach odwoławczych, organ nie poinformował skarżącego o zmianie siedziby i nie wskazał aktualnego adresu. W tej sytuacji Sąd uznał, że uchybienie terminu do wniesienia skargi było niezawinione.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożył Minister Infrastruktury i Budownictwa wnosząc o uchylenie zaskarżonego postanowienia i orzeczenie o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia skargi. Zaskarżonemu postanowieniu zarzucił naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 86 § 1 poprzez niewłaściwe jego zastosowanie i przyjęcie, że uchybienie terminowi na złożenie skargi nie było zawinione, w sytuacji gdy pełnomocnik skarżącego będący profesjonalnym pełnomocnikiem nie dopełnił obowiązku weryfikacji adresu organu, którego działanie było przedmiotem skargi. Zmiana organu i co się z tym wiązało zmiana adresu, nastąpiła w grudniu 2015 r., natomiast przedmiotowa skarga została nadana w czerwcu 2016 r., czyli ponad pół roku później. Trudno zatem dać wiarę pełnomocnikowi skarżącego, że nie miał świadomości o zmianie tych okoliczności i w żaden sposób nie mógł ich przewidzieć.