Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Irena Kamińska po rozpoznaniu w dniu 10 kwietnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia S. M. na zarządzenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 listopada 2007 r. sygn. akt I SA/Wa 1636/07 w przedmiocie pozostawienia wniosku o wyłączenie sędziów bez rozpoznania w sprawie ze skargi S. M. na działania Rady Miejskiej w H. postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zarządzeniem z dnia 14 listopada 2007 r. pozostawił wniosek S. M. o wyłączenie sędziów bez rozpoznania.
W uzasadnieniu zarządzenia Sąd wskazał, iż wniosek o wyłączenie sędziego musi określać tożsamość sędziego, którego dotyczy oraz wskazywać zindywidualizowane przyczyny wyłączenia. Jeżeli zaś wniosek dotyczy większej liczby sędziów wszyscy muszą być w nim oznaczeni przez wskazanie imion i nazwisk, a przyczyny wyłączenia powinny być odniesione do każdego z nich. Braki lub niedokładności wniosku w tym zakresie uniemożliwiają nadanie mu właściwego biegu. W rozpoznawanej sprawie, jak podkreślił Sąd, wnioskodawca nie uzupełnił braków złożonego wniosku w tym zakresie, ponieważ nie określił osób sędziów, których wyłączenia się domaga ani nie zindywidualizował przyczyn ich wyłączenia.
Zarządzenie to zaskarżył skarżący, domagając się jego uchylenia.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw.
Podkreślić należy, że charakter instytucji wyłączenia sędziego jest oczywisty - sprowadza się do eliminowania wszelkich przyczyn, które mogłyby skutkować pojawieniem się jakichkolwiek wątpliwości, co do bezstronności i obiektywizmu sędziego przy rozpoznawaniu konkretnej sprawy. W tym zakresie istota wyłączenia sędziego w oparciu o przesłanki bezwzględne wymienione enumeratywnie w art. 18 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a., jak też w oparciu o przesłanki względne z art. 19 P.p.s.a., jest taka sama. Ma ona zapewnić jak najpełniejszą realizację zagwarantowanego, między innymi na gruncie Konstytucji RP, prawa do sądu, poprzez stworzenie warunków umożliwiających każdemu rozpatrzenia jego sprawy przez niezależny, bezstronny i niezawisły sąd.
Niemniej jednak prawo do rozpoznania konkretnej sprawy przez bezstronny sąd nie oznacza tym samym, że każdy wniosek zgłoszony przez podmiot do tego uprawniony powinien zostać uwzględniony. Wniosek tego rodzaju musi spełniać określone na gruncie właściwej procedury wymogi. Stosownie do treści art. 20 P.p.s.a. wniosek o wyłączenie sędziego w postępowaniu sądowoadministracyjnym strona zgłasza na piśmie lub ustnie do protokołu posiedzenia w sądzie, w którym sprawa się toczy uprawdopodabniając przyczyny jego wyłączenia. Uprawnioną do zgłoszenia wniosku o wyłączenie sędziego, w myśl regulacji powołanej powyżej, jest między innymi strona postępowania, która składa taki wniosek w sądzie, w którym jej sprawa się toczy. Wniosek tego rodzaju musi zawierać, jak wynika z regulacji powołanej powyżej, wskazanie sędziego, podanie przyczyny uzasadniającej wyłączenie, uprawdopodobnienie tej przyczyny przez wskazanie pewnych dowodów, które podane okoliczności czyniłyby prawdopodobnymi. W przypadku natomiast zgłoszenia żądania wyłączenia w stosunku do kilku sędziów koniecznym warunkiem do rozpatrzenia wniosku o wyłączenie jest wskazanie imion i nazwisk tych sędziów jak też, jak to trafnie przyjął Sąd I instancji, odniesienie przyczyn wyłączenia do każdego z nich z osobna. Precyzyjne określenie z imienia i nazwiska sędziego lub sędziów w ramach złożonego wniosku o wyłączenie ma na celu umożliwienie precyzyjnego rozpatrzenia wniosku w tym przedmiocie w świetle ewentualnych podstaw wyłączenia. Wniosek o wyłączenie sędziego, który nie zawiera wymogów powołanych powyżej nie może otrzymać prawidłowego biegu na skutek niezachowania warunków formalnych, a tym samym podlega on, stosownie do treści art. 49 § 1 P.p.s.a., na wezwanie przewodniczącego uzupełnieniu lub poprawieniu w terminie siedmiu dni pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania, chyba że ustawa stanowi inaczej.
W rozpoznawanej sprawie S. M. został wezwany do uzupełnienia wniosku o wyłączenie sędziów poprzez wskazanie sędziów, których przedmiotowy wniosek dotyczy, podanie przyczyn uzasadniających wyłączenie oraz powołanie okoliczności lub dowodów uprawdopodabniających istnienie przyczyn wyłączenia w odniesieniu do każdego z sędziów. Mimo upływu zakreślonego terminu skarżący nie uzupełnił wskazanych w zarządzeniu braków formalnych wniosku, co uzasadniało z mocy art. 49 § 2 P.p.s.a. zarządzenie pozostawienia wniosku skarżącego o wyłączenie sędziów bez rozpoznania.
W świetle powyżej przytoczonych okoliczności należało uznać, że zaskarżone rozstrzygnięcie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie jest prawidłowe i odpowiada prawu.
W związku z powyższym, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 P.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.