Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Janina Antosiewicz po rozpoznaniu w dniu 19 kwietnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia W.K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 listopada 2009 r. sygn. akt I SA/Wa 1793/08 o odrzuceniu zażalenia na postanowienie tego Sądu z dnia 8 października 2009 r. o odrzuceniu skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi W.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia [...] października 2008 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego postanawia: oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 27 listopada 2009 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił zażalenie W.K. na postanowienie tego Sądu z dnia 8 października 2009 r., odrzucające skargę kasacyjną strony od wyroku z dnia 7 kwietnia 2009 r. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, że postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej doręczone było pełnomocnikowi skarżącego, ustanowionemu z urzędu, lecz strona, mimo pouczenia, sporządziła osobiście zażalenie na to orzeczenie, tym samym naruszyła nakaz wynikający z art. 194 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a, zgodnie z którym zażalenie na postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej winno być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego. Sąd stwierdził, iż zażalenie podlegało odrzuceniu jako niedopuszczalne na podstawie art. 178 P.p.s.a. w zw. z art. 197 § 2 P.p.s.a.
Zażalenie na postanowienie z dnia z dnia 27 listopada 2009 r. wniósł W.K.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie nie posiada usprawiedliwionych podstaw.
Art. 194 § 4 P.p.s.a. w sposób jednoznaczny określa, iż zażalenie na postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej winno być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego, podkreślając jednocześnie, iż odpowiednie zastosowane znajduje przepis art. 175 § 2 P.p.s.a., w którym określony został katalog podmiotów zwolnionych od obowiązku zachowania przymusu adwokacko - radcowskiego. W.K., pomimo pouczenia udzielonego przez Sąd I instancji oraz mimo tego, że ustanowiono dla niego pełnomocnika w sprawie, sporządził osobiście zażalenie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 października 2009 r., odrzucające skargę kasacyjną. Z akt sprawy nie wynika, aby skarżący był adwokatem lub radcą prawnym, ani którymkolwiek z podmiotów wskazanych w art. 175 § 2 P.p.s.a. Zasadnym zatem było stanowisko Sądu I instancji, który uznał, iż zażalenie skarżącego było niedopuszczalnym, zaś postanowienie o jego odrzuceniu odpowiada prawu.
Podkreślenia wymaga też, iż w orzecznictwie sądów administracyjnych panuje jednolity pogląd, że użyte w treści art. 175 § 1 P.p.s.a. słowo "powinna" oznacza w istocie, że skarga kasacyjna (a co za tym idzie także zażalenie na postanowienie o odrzuceniu takiego środka zaskarżenia) musi być sporządzona z zachowaniem przymusu adwokacko - radcowskiego. Zachowanie tego wymogu formalnego jest jednym z elementów niezbędnych dla uznania skargi kasacyjnej lub zażalenia za dopuszczalne.
Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.