Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jolanta Rajewska po rozpoznaniu w dniu 15 kwietnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Z. W. i S. W. od zarządzenia Przewodniczącego Wydziału I Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 grudnia 2007 r. sygn. akt I SA/Wa 735/06 w zakresie ściągnięcia opłaty kancelaryjnej w sprawie ze skargi Z. W. i S. W. na postanowienie Ministra Transportu i Budownictwa z dnia [...], nr [...] w przedmiocie przekazania wniosku według właściwości postanawia: oddalić zażalenie.
Wyrokiem z dnia 30 listopada 2006 r., sygn. akt I SA/Wa 735/06 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Z. W. i S. W. na postanowienie Ministra Transportu i Budownictwa z dnia [...] nr [...] w przedmiocie przekazania wniosku według właściwości.
Wnioskiem z dnia 7 grudnia 2006 r., sprecyzowanym pismem z dnia 28 lutego 2007 r. Z. W. - w imieniu własnym oraz jako pełnomocnik brata S. W. - wystąpił o sporządzenie uzasadnienia powyższego wyroku.
Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału I Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 grudnia 2006 r. na podstawie art. 234 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - zwanej dalej P.p.s.a.) w związku z § 2 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie wysokości opłat kancelaryjnych pobieranych w sprawach sadowoadministracyjnych (Dz. U. z 2003 r. Nr 221, poz. 2192), wezwano skarżącego do uiszczenia opłaty kancelaryjnej w wysokości 100 zł (sto złotych) za odpis orzeczenia z uzasadnieniem sporządzonym na skutek zgłoszonego żądania. Zażalenie na powyższe zarządzenie Naczelny Sąd Administracyjny oddalił postanowieniem z dnia 18 kwietnia 2007 r. sygn. akt I OZ 261/07. Z kolei zażalenie od postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 kwietnia 2007 r. Naczelny Sąd Administracyjny odrzucił postanowieniem z dnia 21 maja 2007 r. sygn. akt I OZ 261/07.
Pismem z dnia 16 lipca 2007 r., doręczonym dnia 23 lipca 2007 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wezwał Z. W. do wykonania prawomocnego zarządzenia Przewodniczącego Wydziału I z dnia 11 grudnia 2006 r. i uiszczenia opłaty kancelaryjnej w wysokości 100 zł. za sporządzenie uzasadnienia wyroku. Mimo wezwań oraz upomnień doręczonych Z. W. w dniu 3 sierpnia 2007 r. oraz S. W. w dniu 31 października 2007 r. - skarżący należnej opłaty kancelaryjnej w zakreślonym terminie nie uiścili.
W związku z powyższym Przewodniczący Wydziału I Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie zarządzeniem z dnia 17 grudnia 2007 r. nakazał ściągnąć solidarnie od Z. W. i S. W. opłatę kancelaryjną w wysokości 100 zł. od wniosku o sporządzenie uzasadnienia powołanego wyroku z dnia 30 listopada 2006 r. sygn. akt I SA/Wa 735/06.
Na powyższe zarządzenie zażalenie wniósł Z. W., działając w imieniu własnym oraz S. W..
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do przepisu art. 234 § 2 ustawy P.p.s.a. opłatę kancelaryjną za odpis orzeczenia z uzasadnieniem, doręczonego na skutek żądania zgłoszonego w terminie siedmiodniowym od ogłoszenia orzeczenia, pobiera się przy zgłoszeniu wniosku o sporządzenie uzasadnienia orzeczenia i jego doręczenie. Jeżeli opłata nie została uiszczona, przewodniczący zarządza ściągnięcie jej od strony, która złożyła wniosek.
Opłata kancelaryjna od wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku zgodnie z § 2 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości opłat kancelaryjnych pobieranych w sprawach sądowoadministracyjnych, wynosi 100 zł. Zarządzenie w przedmiocie wezwania do uiszczenia tej należności jest prawomocne.
Wobec tego, że Z. W. i S. W. powyższej opłaty kancelaryjnej w zakreślonym terminie nie uiścili, mimo wezwania i upomnień Sądu, uzasadnionym było zarządzenie przez przewodniczącego ściągnięcia tej opłaty solidarnie od obu skarżących, którzy złożyli wniosek o sporządzenie uzasadnienia wyroku ( art. 234 § 2 zdanie drugie).
W tym stanie rzeczy uznać należy, że zażalenie od zarządzenia z dnia 17 grudnia 2007 r. nie zawiera usprawiedliwionych podstaw. Dlatego postanowiono jak w postanowieniu na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 i art. 198 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.