Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Borowiec po rozpoznaniu w dniu 4 kwietnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia C.S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 stycznia 2014 r. sygn. akt I SA/Wa 2551/13 o odmowie przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika w sprawie ze skargi C.S. na postanowienie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] września 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej postanawia oddalić zażalenie.
C.S. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na postanowienie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] września 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej. W toku postępowania skarżący złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmującym ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika. W oświadczeniu złożonym na urzędowym formularzu wyjaśnił, że posiada wystarczające środki finansowe do opłacenia kosztów zastępstwa procesowego w prowadzonym postępowaniu we własnym zakresie, niemniej, w jego ocenie, znalezienie adwokata lub radcy prawnego, który podjąłby się prowadzenia sprawy jest niemożliwe. Skarżący wyjaśnił, że "...prawnicy jak usłyszą nazwisko [...], to każą mi tydzień czekać, a potem odmawiają wzięcia sprawy, ponieważ "KTOŚ" im nie pozwolił wziąć". W związku z powyższym, a także subiektywną oceną własnej sytuacji majątkowej skarżący wyjaśnił, że jest skłonny pokryć koszty udzielonej pomocy adwokata lub radcy prawnego, poniesione przez Skarb Państwa, jeżeli pełnomocnik taki zostanie dla niego ustanowiony w ramach przyznania prawa pomocy.
Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie postanowieniem z dnia 21 listopada 2013 r., sygn. akt I SA/Wa 2551/13 odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie, wskazując na brak ustawowych przesłanek, które uzasadniałyby jego przyznanie.
Powyższe postanowienie C.S. uczynił przedmiotem sprzeciwu, w którego uzasadnieniu wskazał, że inne sądy w kraju przyznawały mu pomoc prawną. W jego ocenie, również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie powinien uwzględnić jego wniosek, a dodatkowo wskazać prawnika, który będzie jego pełnomocnikiem w sprawie, lub wystąpił z wnioskiem do Okręgowej Rady Adwokackiej lub Okręgowej Izby Radców Prawnych o przydzielenie mu takiego prawnika. Dodał, że profesjonalny pełnomocnik jest mu potrzebny, gdyż w sprawie objętej skargą doszło do naruszenia prawa i zaistniały podstawy do stwierdzenia nieważności decyzji.
Na skutek sprzeciwu skarżącego, w/w postanowienie utraciło moc, zaś Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 14 stycznia 2014 r. sygn. akt I SA/Wa 2551/13 odmówił C.S. przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika. W uzasadnieniu podał, iż przy ocenie zasadności wniosku o przyznanie prawa pomocy ustawodawca nakazuje stosowanie surowych kryteriów oceny. Strona, domagając się uwzględnienia takiego wniosku w całości, czy też w części, musi wykazać, że znajduje się w wyjątkowo trudnej sytuacji, która w znaczący sposób odbiega od przeciętnej. Tylko zatem te osoby, które wykażą, iż ich sytuacja materialna jest ciężka mogą oczekiwać, że ich wniosek zostanie uwzględniony. Na sposób rozstrzygnięcia w żaden sposób nie wpływa charakter zaskarżonej decyzji lub inne kwestie, które nie dotyczą sytuacji majątkowej strony. Dokonując oceny zasadności wniosku Sąd pierwszej instancji uznał, że brak jest podstaw do jego uwzględnienia. C.S. nie wykazał bowiem, że pozostaje w sytuacji uzasadniającej przyznanie mu prawa pomocy w żądanym zakresie. W treści nadesłanego urzędowego formularza wniosku wskazał wyraźnie, że stać go na opłacenie prawnika, jak również, że może pokryć koszty, które Skarb Państwa poniesie w związku z przyznaniem mu profesjonalnego pełnomocnika. Ponadto z treści formularza nie można w żaden sposób ustalić sytuacji majątkowej wnioskodawcy, bowiem ujawniona w nim argumentacja odnosi się do sprawy będącej przedmiotem skargi. W tej sytuacji uznać należy, że C.S. nie wykazał, iż pozostaje w sytuacji, która kwalifikowałaby go uwzględnienia złożonego wniosku, gdyż przedstawione argumenty nie mogą stanowić usprawiedliwionej podstawy jego rozpoznania zgodnie ze zgłoszonym żądaniem.