Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jolanta Rajewska po rozpoznaniu w dniu 15 kwietnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia K. Ż. na zarządzenie Przewodniczącego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Warszawie z dnia 31 sierpnia 2007 r., sygn. akt IV SO/Wa 87/07 o pozostawieniu bez rozpoznania pisma K. Ż. w przedmiocie remontu drogi dojazdowej postanawia oddalić zażalenie.
W dniu 21 listopada 2006 r. K. Ż. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie za pośrednictwem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi pismo z dnia [...], w którym wskazał na opieszałość urzędników oraz na nieprawidłowości w działalności urzędników Rady Gminy w S. jak również Urzędu Wojewódzkiego w R..
Zarządzeniem z dnia 27 lipca 2007 r. Przewodniczący Wydziału IV Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wezwał skarżącego do uzupełnienia barków formalnych przedmiotowego pisma poprzez wskazanie elementów określonych w art. 46 § 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej powoływana jako ustawa P.p.s.a.), to jest oznaczenie rodzaju pisma oraz podanie, jakiego rozstrzygnięcia organu dotyczy pisma (o jakim numerze i z jakiej daty), w terminie siedmiu dni pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania.
Powyższe zarządzenie K. Ż. odebrał w dniu 3 sierpnia 2007 r. W odpowiedzi na zarządzenie Sądu pismem z dnia 8 sierpnia 2007 r. powtórzył on zarzuty podnoszone w piśmie z dnia 5 października 2006 r., jednak nie uzupełnił braków formalnych do jakich został przez Sąd wezwany. Nadto jedynie dołączył do pisma kierowane do niego tj. m.in postanowienie wydane przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...], postanowienie Wojewody P. z dnia [...] oraz pisma Urzędu Gminy S..
Zarządzeniem z dnia 31 sierpnia 2007 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 49 § 1 i 2 ustawy P.p.s.a., pozostawił pismo K. Ż. bez rozpoznania. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że w odpowiedzi na wezwanie Sądu skarżący nie udzielił informacji, które wyjaśniałyby treść jego pisma i tym samym nie uzupełnił jego braków formalnych.
Na powyższe zarządzenie zażalenie złożył K. Ż..
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Pismo procesowe strony winno spełniać określone warunki formalne, bez których nie można nadać pismu prawidłowego biegu. W myśl art. 46 § 1 ustawy P.p.s.a. każde pismo strony powinno zawierać m. in. nazwę stron (pkt 1), oznaczenie rodzaju pisma (pkt 2), osnowę wniosku lub oświadczenia (pkt 3).
Zgodnie natomiast z treścią art. 49 § 1 ustawy P.p.s.a. jeżeli pismo strony nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych, przewodniczący wzywa stronę o jego uzupełnienie lub poprawienie w terminie siedmiu dni pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania, chyba że ustawa stanowi inaczej. § 2 powoływanego wyżej przepisu stanowi, że jeżeli strona nie uzupełniła lub nie poprawiła pisma w terminie, przewodniczący zarządza pozostawienie pisma bez rozpoznania. Podkreślić należy, iż art. 49 ustawy P.p.s.a. nie upoważnia Sądu do samodzielnego uzupełniania braków, lecz wprost zobowiązuje do wezwania strony o przedstawienie stosownych informacji.
Wyjaśnić należy, iż oznaczenie rodzaju pisma polega na wskazaniu określenia zgodnego z treścią pisma i nazwą, jaką takiemu pismu nadają przepisy ustawy, np. skarga, wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu, wniosek o sporządzenie uzasadnienia. Niewłaściwe oznaczenie rodzaju pisma nie może wywoływać dla strony ujemnych skutków procesowych, jeżeli z treści pisma wynika, jaki jest jego rodzaj. Nadto wymaga podkreślenia, że każde pismo, niezależnie od tego, jakie oznaczenie nada mu strona, winno być rozpoznane zgodnie z intencją strony zawartą w treści pisma (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 8 grudnia 1997 r., III CKN 289/97, OSNC 1998, nr 5, poz. 90).
W niniejszej sprawie, oznaczenie pisma wniesionego przez K. Ż. jak i jego treść, nie uzasadniały wniosku, iż pismo to w istocie stanowi skargę na działalność lub bezczynność organu administracji publicznej w rozumieniu przepisów ustawy P.p.s.a. Wobec tak poczynionych ustaleń Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż Sąd I instancji słusznie zarządzeniem z dnia 27 lipca 2007 r. wezwał do sprecyzowania pisma poprzez wskazanie elementów określonych w art. 46 § 1 pkt 2 i 3 ustawy P.p.s.a. (...) w terminie siedmiu dni pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania. Z powodu nieuzupełnienia braków formalnych w ustawowym terminie pismo nie mogło otrzymać prawidłowego biegu w postępowaniu sądowoadministracyjnym.
Mając na uwadze powyższe uznać należało, iż zaskarżone zarządzenie jest zgodne z prawem, a zażalenie podlega oddaleniu.
W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 i 198 ustawy P.p.s.a. orzekł jak w sentencji.