Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maciej Dybowski po rozpoznaniu w dniu 23 kwietnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia [...] S.A. w K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 25 lutego 2013 r., sygn. akt II SA/Gl 1480/12 o oddaleniu wniosku o przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów w sprawie ze skargi [...] S.A. w K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie opłaty adiacenckiej postanawia umorzyć postępowanie zażaleniowe
Postanowieniem z dnia 25 lutego 2013 r., II SA/Gl 1480/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił wniosek spółki [...] S.A. w K. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi [...] S.A. w K. (dalej skarżąca bądź spółka) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie opłaty adiacenckiej.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że skarżąca na druku urzędowego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy wystąpiła z wnioskiem o zwolnienie od kosztów sądowych, motywując że w kolejnych latach (2010 i 2011) działalność prowadzona przez spółkę przyniosła straty (najpierw 1.100.113,73 zł, a w roku następnym 359.721,68 zł). Wysokość kapitału zakładowego spółki wynosi 23.000.000,00 zł, a wartość środków trwałych to 14.288.948,00 zł. Na rachunku bankowym spółki brak jest jakichkolwiek środków pieniężnych. Do druku formularza dołączono kopię rachunku zysków i strat (wariant porównawczy) za 2011 r., z treści którego wynika, że na koniec 2011 r. spółka zanotowała stratę w wysokości 359.721,68 zł. Przedstawiła szereg dokumentów obrazujących jej sytuację materialną m. in. sprawozdania finansowe za rok 2010 i 2011 oraz dane za 11 miesięcy 2012 r.
Wojewódzki Sąd uznał, że brak jest podstaw do przyznania skarżącej prawa pomocy we wnioskowanym zakresie. Wykazane przez skarżącą straty nie przesądzają o braku środków finansowych umożliwiających pokrycie należnych kosztów sądowych, które na obecnym etapie postępowania obejmują wpis od skargi w kwocie 200 zł. Na poparcie swojego stanowiska wskazał, że z danych finansowych przedstawionych na dzień 30 listopada 2012 r., wynika że skarżąca posiada wierzytelność w wysokości 282.019,42 zł z tytułu pożyczki udzielonej w 2011 r. podmiotowi powiązanemu (byłemu akcjonariuszowi), ujętą w bilansie pod pozycją krótkoterminowe aktywa finansowe. Tym samym należy przyjąć, że skoro spółka nie żąda jej zwrotu, a godzi się na jej spłatę według uznania pożyczkobiorcy w dowolnym czasie, to należy wysnuć wniosek, że nie znajduje się w złej kondycji finansowej. Sąd jest zdania, że w sytuacji, gdy strona dobrowolnie pozbyła się środków, z których mogłaby pokryć ewentualne koszty postępowania, to wniosek o przyznanie prawa pomocy jest bezpodstawny. W związku z powyższym Sąd I instancji uznał, że skarżąca nie wykazała, że boryka się groźbą niewypłacalności, nadto poza powoływaniem się na stratę, skarżąca nie przedłożyła żadnych dowodów na ryzyko utraty płynności finansowej, nie zgłosiła wniosku o ogłoszenie upadłości. Podmiot prowadzący działalność gospodarczą winien przewidzieć konieczność ponoszenia kosztów spraw sądowych związanych z prowadzoną działalnością i mieć wygospodarowane na ten cel środki finansowe. Wysokość kapitału zakładowego spółki wynosi 23.000.000,00 zł a wartość środków trwałych to 14.288.948,00 zł. Skarżąca nie wykazała, by wobec niej toczyło się jakiekolwiek postępowanie egzekucyjne. Zdaniem Sądu I instancji argumentem przemawiającym za przyznanie prawa pomocy, nie może być zaległość w wypłacie wynagrodzeń radzie nadzorczej.