Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek po rozpoznaniu w dniu 22 kwietnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia E. G. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 18 marca 2010 r. sygn. akt II SA/Ol 615/09 odrzucające zażalenie E. G. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 2 marca 2010 r., sygn. akt II SA/Ol 615/09 odrzucające skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 17 grudnia 2009 r., sygn. akt II SA/Ol 615/09 oddalającego skargę E. G. na pismo Prezydenta Miasta O. z dnia [...] maja 2009 r. Nr [...] w przedmiocie skierowania bezrobotnego na szkolenie postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie postanowieniem z dnia 2 marca 2010 r. sygn. akt II SA/Ol 615/09, odrzucił skargę kasacyjną E. G. wniesioną od wyroku tegoż Sądu z dnia z dnia 17 grudnia 2009 r. sygn. akt II SA/Ol 615/09 oddalającego skargę E. G. na pismo Prezydenta Miasta O. z dnia [...] maja 2009 r. w przedmiocie skierowania bezrobotnego na szkolenie.
Pełnomocnik z urzędu skarżącej - radca prawny M. W. - złożyła w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Olsztynie opinię o braku podstaw do sporządzenia skargi kasacyjnej. Pomimo tego jednak E. G.- reprezentowana przez swojego męża B. G. złożyła sporządzoną przez Niego skargę kasacyjną od wskazanego wyżej wyroku z dnia 17 grudnia 2009r.
Postanowieniem z dnia 2 marca 2009 r., sygn. akt II SO/Ol 615/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie odrzucił skargę kasacyjną, stwierdzając, że nie został spełniony wymóg adwokacko - radcowski określony w art. 175 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Na postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej E. G., reprezentowana przez męża złożyła zażalenie.
Wojewódzki Sad Administracyjny w Olsztynie zaskarżonym postanowieniem z dnia 18 marca 2010 r., odrzucił to zażalenie wskazując, że nie został spełniony obowiązek o którym mowa w art. 194 § 4 powołanej wyżej ustawy.
Na to postanowienie E. G. złożyła zażalenie, z którego wynika, że nie zgadza się z zapadłym rozstrzygnięciem.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 194 § 4 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, zażalenie, którego przedmiotem jest odrzucenie skargi kasacyjnej powinno być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego. Przepis art. 175 § 2 i 3 stosuje się odpowiednio.
Podkreślić należy, że wskazany przepis opiera się na założeniu, że powierzenie tej czynności wykwalifikowanym prawnikom zapewni zażaleniu odpowiedni poziom merytoryczny i formalny.
E. G. wnosząc zażalenie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 2 marca 2010 r., nie dopełniła powyższego wymogu mimo, że została o nim pouczona przy doręczeniu postanowienia z dnia 2 marca 2010 r. odrzucającego skargę kasacyjną.
Z akt sprawy nie wynika, aby B. G. legitymował się uprawnieniami zawodowymi umożliwiającymi samodzielne sporządzenie zażalenia na postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej.
W związku z tym uznać należy, że nie narusza prawa postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 18 stycznia 2010 r. odrzucające zażalenie D. W. na postanowienie tegoż Sądu z dnia 6 listopada 2009 r., jako wniesione bez zachowania wymaganej formy.
Na marginesie zauważyć należy, że w aktach niniejszej sprawy znajduje się opinia pełnomocnika z urzędu wyznaczonego dla skarżącej - radcy prawnej M. W. - o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 17 grudnia 2009 r., oddalającego skargę E. G. na pismo Prezydenta Miasta O. z dnia [...] maja 2009 r. w przedmiocie skierowania bezrobotnego na szkolenie.
Należy dodać, iż Sąd nie jest władny do oceny wzajemnych relacji strony i reprezentującego ją pełnomocnika oraz do badania zasadności opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej.
Naczelny Sąd Administracyjny pragnie w tym miejscu podkreślić, że przedmiotem jego oceny było tylko i wyłącznie zbadanie prawidłowości zaskarżonego postanowienia z dnia 18 marca 2010 r., zatem pozostałe kwestie podnoszone w zażaleniu nie mogły być przedmiotem rozpoznania.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, postanowił, jak w sentencji.