Zażalenie na postanowienie WSA w Gdańsku w sprawie ze skargi na decyzję SKO w Słupsku , nr [...] w przedmiocie opłaty adiacenckiej
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Janina Antosiewicz po rozpoznaniu w dniu 23 kwietnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia K. C. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 7 marca 2013 r., sygn. akt II SA/Gd 622/12 o odmowie przyznania prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi K. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Słupsku z dnia [...] września 2012 r., nr [...] w przedmiocie opłaty adiacenckiej postanawia: oddalić zażalenie.

Uzasadnienie strona 1/2

Skarżący K. C. wnioskiem z dnia 4 grudnia 2012 r. zwrócił się o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie z obowiązku uiszczania kosztów sądowych (wpis od skargi w kwocie 200 zł), gdyż prowadzi gospodarstwo domowe z małżonką oraz dwojgiem dzieci i nie stać go na poniesienie tych kosztów. Wyjaśnił, że posiada dom o powierzchni 140 m² oraz grunty rolne o powierzchni 7,44 ha. Stwierdził również, że uzyskuje dochód - czynsz dzierżawy w wysokości 1.130 zł, a miesięczne wynagrodzenie za pracę jego małżonki wynosi 3.000 zł. Skarżący ponadto oświadczył, że nie posiada żadnych oszczędności, innych nieruchomości, ani majątku.

W związku z powziętymi wątpliwościami co do możliwości płatniczych skarżącego, referendarz sądowy - zarządzeniem z dnia 11 grudnia 2012 r. - zobowiązał go do przedłożenia szeregu dokumentów źródłowych i złożenia oświadczeń w terminie 14 dni od dnia doręczenia wezwania. Skarżący nie udzielił odpowiedzi na wezwanie oraz nie nadesłał żadnych dokumentów.

Postanowieniem z dnia 7 marca 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy. Sąd wskazał, że skarżący nie wykazał, że nie jest w stanie ponieść kosztów sądowych, bowiem nie przedstawił wskazanych w wezwaniu dokumentów - w tym wyciągów z kont za ostatnie 3 miesiące oraz zestawienia ponoszonych wydatków, uniemożliwiając tym samym pełną ocenę jego rzeczywistego stanu majątkowego. Ponadto z oświadczenia skarżącego zawartego w formularzu PPF - zdaniem Sądu, wynika, że sytuacja majątkowa skarżącego jest dobra, posiada on dom o powierzchni 140 m² oraz grunty rolne o powierzchni 7,44 ha, a dochód jego 4-osobowej rodziny to co najmniej 4.130 zł miesięcznie. Skarżący - pomimo wezwania, nie przedłożył dokumentów, na podstawie których można ustalić czy wskazany dochód wystarcza, czy też nie, na pokrycie potrzeb jego i jego rodziny oraz stwierdzić czy trafnie skarżący wywodzi, że nie jest w stanie uiścić wpisu sądowego od skargi w kwocie 200 zł. Sąd przypomniał, że instytucja prawa pomocy, stanowiąc rodzaj ulgi w obowiązku uiszczenia daniny publicznej z tytułu prowadzenia postępowania przed sądem, ustanowiona została z myślą o osobach ubogich, których trudna sytuacja materialna uniemożliwia dostęp do sądu, a z oświadczenia skarżącego wynika, że skarżący nie zalicza się do tej grupy osób.

Na powyższe postanowienie skarżący wniósł zażalenie zarzucając naruszenie art. 252 § 1 i § 2 p.p.s.a poprzez bezpodstawne przyjęcie, że złożone przez stronę oświadczenie na urzędowym formularzu nie stanowi dowodu zaistnienia przesłanek do przyznania prawa pomocy. Zdaniem skarżącego, Sąd nie próbował ocenić jego oświadczenia, tym samym nie wiadomo czy odmowa przyznania prawa pomocy wynika z tego, że przedstawiona przez skarżącego w oświadczeniu sytuacja materialna nie uzasadnia prawa pomocy, czy też odmówiono prawa pomocy uznając oświadczenie za nieprawdziwe.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) - przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie częściowym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Z konstrukcji tego przepisu wynika, że to na wnioskodawcy ciąży obowiązek wykazania, iż znajduje się w sytuacji materialnej uprawniającej do przyznania prawa pomocy. W tym stanie rzeczy należy przyjąć, że rozstrzygnięcie sądu w tej kwestii będzie zależało od tego, co zostanie udowodnione przez stronę.

Strona 1/2