Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Rajewska po rozpoznaniu w dniu 15 kwietnia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia S. P. na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału VII Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 lutego 2011 r., sygn. akt VII SA/Wa 1819/09 o wezwaniu do uiszczenia wpisu sądowego od zażalenia na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 stycznia 2011 r., sygn. akt VII SA/Wa 1819/09 o odmowie rozstrzygnięcia wątpliwości co do treści postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 grudnia 2009 r., sygn. akt VII SA/Wa 1819/09 w sprawie ze skargi S. P. na postanowienie Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] lipca 2009 r. znak [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia postanawia: oddalić zażalenie
Przewodniczący Wydziału VII Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie zarządzeniem z dnia 28 lutego 2011 r. wezwał S. P. do uiszczenia wpisu sądowego od zażalenia wniesionego na postanowienie tegoż sądu z dnia 25 stycznia 2011 r., sygn. akt VII SA/Wa 1819/09 w kwocie 100 zł, powołując się na § 2 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 221, poz. 2193 ze zm.).
Pismem z dnia 7 marca 2011 r. S. P. złożył zażalenie na to zarządzenie, domagając się jego uchylenia. Stwierdził, że uchylenie powinno nastąpić z urzędu, gdyż zarządzenie nie spełnia wymogów przewidzianych w art. 138 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.- dalej powoływana jako P.p.s.a.). W przypadku utrzymania w mocy zarządzenia przez Naczelny Sąd Administracyjny skarżący wniósł o "uwierzytelnienie odpisu zarządzenia" i "nadania mu klauzuli prawomocności"
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie ma usprawiedliwionej podstawy, a zatem nie może odnieść zamierzonego skutku.
Przede wszystkim należy zaznaczyć, że stosownie do art. 199 P.p.s.a. strony ponoszą koszty postępowania zawiązane ze swym udziałem w sprawie. Stosownie zaś do art. 214 § 1 P.p.s.a., jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, do uiszczenia kosztów sądowych obowiązany jest ten, kto wnosi do sądu pismo podlegające opłacie. Oznacza to, że strona jest obowiązana ponosić koszty związane ze swoim udziałem w sprawie, w tym uiszczać należne opłaty sądowe. W myśl art. 230 § 1 P.p.s.a. od pism wszczynających postępowanie przed sądem administracyjnym w danej instancji pobiera się wpis stosunkowy lub stały. Pismami tymi są skarga, skarga kasacyjna, zażalenie oraz skarga o wznowienie postępowania (§ 2 tego przepisu).
Niewątpliwie zażalenie wniesione przez S. P. na postanowienie WSA w Warszawie z dnia 25 stycznia 2011 r. w sprawie z jego skargi na postanowienie Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] lipca 2009 r. znak: [...] w przedmiocie wydania zaświadczenia, jest pismem wszczynającym postępowanie sądowoadministracyjne i podlega obowiązkowi wpisu - jak wskazano w zaskarżonym zarządzeniu- w wysokości 100 zł.
Jednocześnie zaznaczyć należy, że bezpodstawne jest żądanie skarżącego, który domaga się nadaniu zarządzeniu klauzuli prawomocności. Zgodnie z przepisem art. 168 P.p.s.a. orzeczenie sądu staje się prawomocne, jeżeli nie przysługuje co do niego środek odwoławczy. Orzeczenia sądu administracyjnego mogą mieć formę wyroku lub postanowienia (J.P. Tarno: Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Wyd. III, Warszawa 2008, str. 326). Zatem zarządzenie przewodniczącego wojewódzkiego sądu administracyjnego nie jest orzeczeniem w rozumieniu ustawy, jest to pismo zmierzające do wydania takowego orzeczenia. Nie ma podstawy prawnej do tego, aby zarządzeniom nadawać klauzulę prawomocności.
W związku z tym należy stwierdzić, iż w niniejszej sprawie skarżący został prawidłowo wezwany do uiszczenia wpisu w wysokości 100 zł, jak bowiem wynika z akt, przedmiotowa sprawa nie należy do kategorii spraw ustawowo zwolnionych z kosztów sądowych, określonych w art. 239 P.p.s.a., a skarżący nie występował z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy.
Zatem Przewodniczący Wydziału VII Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wydając zarządzenie z dnia 28 lutego 2011 r., nie naruszył przepisów obowiązującego prawa.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 i art. 198 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, postanowił jak w sentencji