Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wiesław Morys po rozpoznaniu w dniu 10 kwietnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia C. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 stycznia 2014 r., sygn. akt I SA/Wa 2552/13 o odmowie przyznania prawa pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie pełnomocnika w sprawie ze skargi C. S. na postanowienie Ministra Transportu Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] września 2013 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej postanawia: oddalić zażalenie
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym - obejmującym ustanowienie pełnomocnika z urzędu.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd podał, że C. S. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na wyżej opisane postanowienie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej. W toku postępowania skarżący złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym - obejmującym ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika. W oświadczeniu sporządzonym na urzędowym formularzu wnioskodawca wyjaśnił, że posiada wystarczające środki finansowe do opłacenia kosztów zastępstwa procesowego w prowadzonym postępowaniu we własnym zakresie, niemniej w jego ocenie znalezienie adwokata lub radcy prawnego, który podjąłby się prowadzenia sprawy jest niemożliwe.
Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie postanowieniem z dnia 21 listopada 2013 r., odmówił przyznania skarżącemu prawa pomocy w żądanym zakresie wyjaśniając, że brak możliwości faktycznego znalezienia osoby, która podjęłaby się reprezentowania jego interesów w toku postępowania sądowego nie może stanowić przyczyny wystąpienia z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy, tym bardziej, gdy skarżący dowodził, że stać go na opłacenie prawnika.
W dniu 3 grudnia 2013 r., C. S. złożył sprzeciw od tegoż postanowienia referendarza sądowego, w którym zakwestionował zasadność podjętego rozstrzygnięcia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił przyznania prawa pomocy w żądanym zakresie. Sąd powołał się na treść przepisu art. 246 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej p.p.s.a., zgodnie z którym prawo pomocy może być przyznane osobie fizycznej w zakresie całkowitym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, natomiast przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym następuje - gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 § 1 ustawy). Sąd zaznaczył, że strona domagając się uwzględnienia takiego wniosku w całości czy też w części musi wykazać, że znajduje się w wyjątkowo trudnej sytuacji, która w istotny sposób odbiega od przeciętnej. Podkreślił, że dla oceny zasadności wniosku znaczenie ma wyłącznie sytuacja majątkowa ubiegającego się o pomoc prawną. Na treść rozstrzygnięcia w żaden sposób nie wpływa charakter zaskarżonej decyzji lub inne kwestie, które nie dotyczą sytuacji majątkowej strony. Odnosząc się do niniejszej sprawy Sąd podniósł, że na skutek wniesionego sprzeciwu wydane przez referendarza sądowego postanowienie upada i Sąd zobligowany jest "od nowa" rozpoznać wniosek o przyznanie prawa pomocy. Sąd uznał, że brak jest podstaw do uwzględnienia wniosku. C. S. nie wykazał bowiem, że pozostaje w sytuacji uzasadniającej przyznanie mu prawa pomocy w żądanym zakresie. W treści nadesłanego urzędowego formularza wniosku skarżący wskazał wyraźnie, że stać go na opłacenie prawnika, jak również może pokryć koszty, które Skarb Państwa poniesie w związku z przyznaniem pomocy prawnej. Ponadto z treści formularza nie można w żaden sposób ustalić sytuacji majątkowej wnioskodawcy, bowiem ujawniona w nim argumentacja odnosi się do meritum sprawy będącej przedmiotem skargi. Natomiast co do wniosku C. S. dotyczącego wskazania przez Sąd prawnika, który będzie jego pełnomocnikiem w sprawie, lub wystąpienia przez Sąd z wnioskiem do Okręgowej Rady Adwokackiej lub Izby Radców Prawnych o przydzielenie mu takiego prawnika, Sąd wyjaśnił, że działania w tym zakresie mógłby podjąć jedynie w sytuacji, gdyby wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy rozpoznany został pozytywnie.