Zażalenie na postanowienie WSA w Warszawie w przedmiocie odmowy wyłączenia stosowania przepisów
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Małgorzata Pocztarek po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia K.B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 października 2018 r., sygn. akt II SA/Wa 1782/18 o odrzuceniu skargi K.B. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] lipca 2018 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wyłączenia stosowania przepisów postanawia: oddalić zażalenie.

Inne orzeczenia o symbolu:
6192 Funkcjonariusze Policji
Inne orzeczenia z hasłem:
Odrzucenie skargi
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji
Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 26 października 2018 r., sygn. akt II SA/Wa 1782/18, odrzucił skargę K.B. (dalej: skarżąca) na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] lipca 2018 r. w przedmiocie odmowy wyłączenia stosowania przepisów.

W uzasadnieniu Sąd wskazał, że zaskarżona decyzja została doręczona w dniu 23 lipca 2018 r., co wynika z załączonego do akt administracyjnych odpisu zwrotnego potwierdzenia odbioru (k. 66 akt administracyjnych). Zatem termin do wniesienia skargi upływał z dniem 22 sierpnia 2018 r. Skarga została wniesiona przez skarżącą w dniu 5 września 2018 r., o czym świadczy data stempla pocztowego znajdująca się na kopercie, w której ją nadesłano (k. 6 akt sądowych). Tym samym skarga została złożona z uchybieniem terminu do dokonania tej czynności. Z tych też względów, w ocenie Sądu, skargę należało odrzucić na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1302) - dalej P.p.s.a.

Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła skarżąca, wnosząc o jego uchylenie. W zażaleniu podniosła, że zaskarżona decyzja nie została doręczona do jej rąk, tylko do rąk teściów M. i A.B.. Wyjaśniła, iż pomimo, że osoby te należą do jej kręgu rodzinnego, to nie ustanawiała ich pełnomocnikami do doręczeń. W tej sytuacji, zdaniem skarżącej, nie można uznać, że zaskarżona decyzja została jej prawidłowo doręczona z punktu widzenia wymagań Kodeksu postępowania administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do treści art. 53 § 1 P.p.s.a. skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie. Natomiast zgodnie z art. 58 § 1 pkt 2 P.p.s.a. konsekwencją uchybienia terminu do wniesienia skargi jest jej odrzucenie, co miało miejsce w rozpoznawanej sprawie.

W ocenie Naczelnego Sadu Administracyjnego, wobec wniesienia skargi po zakreślonym terminie Sąd I instancji zasadnie postanowił o jej odrzuceniu.

Z akt administracyjnych wynika, że zaskarżona decyzja została doręczona w trybie art. 43 K.p.a. dorosłemu domownikowi skarżącej w dniu 23 lipca 2018 r., co bezsprzecznie wynika z dołączonego do akt sprawy duplikatu zwrotnego potwierdzenia odbioru decyzji. Zatem trzydziestodniowy termin do wniesienia skargi przez skarżącą rozpoczął swój bieg w dniu 24 lipca 2018 r. i upłynął z dniem 22 sierpnia 2018 r. Tym samym skarga nadana w placówce pocztowej w dniu 5 września 2018 r. niewątpliwie została wniesiona z uchybieniem terminu.

Odnosząc się do argumentacji skarżącej podniesionej w zażaleniu należy podkreślić, że skarżąca jako adres do korespondencji wskazała adres, pod którym w czasie jej nieobecności przebywają jeszcze inni dorośli domownicy, którym doręczyciel może pozostawić przesyłkę, dokonując w trybie art. 43 k.p.a. doręczenia zastępczego. Skarżąca winna mieć na względzie, że ewentualne skutki uchybień domowników, będą miały bezpośredni wpływ na bieg jej sprawy w postępowaniu administracyjnym, a następnie postępowaniu sądowym.

Powołany przepis wskazuje na jedną z form tzw. doręczeń zastępczych, kiedy to przesyłka nie zostaje doręczona bezpośrednio do rąk jej adresata, lecz przyjmuje się fikcję prawną, iż takie doręczenie nastąpiło. Przepisy regulujące doręczenia zastępcze mają na celu umożliwienie prawidłowego przebiegu postępowania zwłaszcza w przypadkach, gdy dokonanie doręczenia samemu adresatowi jest utrudnione, np. z uwagi na jego nieobecność pod wskazanym adresem, co miało miejsce w niniejszej sprawie. Odbiór przesyłki pokwitował teść skarżącej A.B. W orzecznictwie utrwalony jest pogląd, że jeżeli dorosły domownik nie odmawia przyjęcia przesyłki, to oznacza, że podjął się doręczenia tej przesyłki adresatowi (tak wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 lutego 2011 r., sygn. akt II OSK 1098/10, LEX nr 786594). Ponadto należy zauważyć, że w aktach sprawy znajdują się zwrotne potwierdzenia odbioru z których wynika, że teść skarżącej już wcześniej odbierał przesyłki kierowane do niej, a skarżąca nie ponosiła z tego powodu negatywnych skutków procesowych.

Natomiast okoliczność, iż skarżąca nie ustanowiła A.B. pełnomocnikiem do doręczeń, nie powoduje automatycznie skutku w postaci pozbawienia znaczenia prawnego doręczenia w trybie art. 43 k.p.a. do rąk dorosłego domownika.

Z tych względów, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 1 i § 2 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6192 Funkcjonariusze Policji
Inne orzeczenia z hasłem:
Odrzucenie skargi
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji