Zażalenie na postanowienie WSA w Lublinie w sprawie z jego skargi o wznowienie postępowania sądowego w sprawie o sygn. akt II SA/Lu 217/07 w sprawie ze skargi na decyzję SKO w L. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie specjalnego zasiłku okresowego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek, , , po rozpoznaniu w dniu 18 kwietnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Z. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 25 lutego 2008 r., sygn. akt II SA/Lu 120/08 odmawiające przyznania prawa pomocy w sprawie z jego skargi o wznowienie postępowania sądowego w sprawie o sygn. akt II SA/Lu 217/07 w sprawie ze skargi Z. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie specjalnego zasiłku okresowego postanawia: oddalić zażalenie

Inne orzeczenia o symbolu:
6320 Zasiłki celowe i okresowe
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Uzasadnienie strona 1/2

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie postanowieniem z dnia 25 lutego 2008 r., sygn. akt II SA/Lu 120/08 odmówił skarżącemu Z. W. przyznania prawa pomocy w sprawie z jego skargi o wznowienie postępowania sądowego w sprawie o sygn. akt II SA/Lu 217/07 w sprawie ze skargi Z. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie specjalnego zasiłku okresowego.

W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że zgodnie z art. 247 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270, ze zm., zwanej P.p.s.a.) prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności skargi. W ocenie Sądu w sprawie istnieją przesłanki do odrzucenia skargi o wznowienie postępowania sądowego, bowiem skarżący wnosząc skargę o wznowienie postępowania w sprawie o sygn. akt II SA/Lu 217/07 nie wskazał ustawowej podstawy wznowienia, do czego zobowiązany był zgodnie z art. 279 P.p.s.a. Powyższa okoliczność stanowi podstawę do jej odrzucenia w myśl art. 280 § 1 P.p.s.a. Sąd zatem uznał, że istnienie przesłanek do odrzucenia skargi wyklucza możliwość przyznania skarżącemu prawa pomocy.

Zażalenie na powyższe postanowienie złożył do Naczelnego Sądu Administracyjnego Z. W., wnosząc o jego zmianę lub uchylenie. Skarżący wskazał, że Sąd nie wezwał go do usunięcia braków złożonej skargi o wznowienie postępowania.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 243 § 1 pkt 1 zd. 1 P.p.s.a. prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania. Jednakże, zgodnie z art. 247 P.p.s.a. prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi. O oczywistej bezzasadności skargi można mówić, gdy bez potrzeby głębszej analizy prawnej nie ulega najmniejszej wątpliwości, że nie może ona zostać uwzględniona. Chodzi więc o sytuację, w której obowiązujące prawo jasno i jednoznacznie wyklucza możliwość uwzględnienia żądania skarżącego (por. J. P. Tarno Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz Warszawa 2006, str. 508, wyrok NSA z dnia 7 stycznia 2003 r. sygn. akt 745/02, niepubl.). Jak przyjęto w doktrynie, zastosowanie powołanego przepisu jest dopuszczalne wówczas, gdy stan faktyczny i prawny danej sprawy nie budzi najmniejszych wątpliwości, co do braku szans na jej uwzględnienie.

W przedmiotowej sprawie podstawą odmowy przyznania skarżącemu prawa pomocy nie była jego sytuacja rodzinna i majątkowa, lecz oczywista bezzasadność skargi o wznowienie postępowania. Jak słusznie wskazał Sąd pierwszej instancji skarżący nie powołał w niej żadnej z podstaw wznowienia postępowania. Podkreślenia wymaga, że skarga o wznowienie postępowania winna czynić zadość warunkom pisma procesowego, zawierać oznaczenie zaskarżonego orzeczenia, podstawę wznowienia i jej uzasadnienie, okoliczności stwierdzające zachowanie terminu do wniesienia skargi oraz żądanie uchylenia lub zmiany zaskarżonego orzeczenia. Podanie podstawy wznowienia powinno zawierać powołanie i wyraźne określenie, które z podstaw wymienionych w art. 271-274 P.p.s.a. uzasadniają wznowienie postępowania w danej sprawie, natomiast uzasadnienie podstaw wznowienia powinno zawierać w szczególności powołanie okoliczności powodujących istnienie wskazanej podstawy wznowienia. Zgodnie z art. 280 P.p.s.a. Sąd bada na posiedzeniu niejawnym, czy skarga jest wniesiona w terminie i czy opiera się na ustawowej podstawie wznowienia. W braku jednego z tych wymagań Sąd skargę odrzuci. Wskazanie zatem podstaw wznowienia jest elementem obligatoryjnym skargi (art. 279 P.p.s.a.), którego brak powoduje, że skarga o wznowienie nie może być przez Sąd rozpoznana merytorycznie.

Strona 1/2
Inne orzeczenia o symbolu:
6320 Zasiłki celowe i okresowe
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze