Dnia 25 kwietnia 2012 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jerzy Bujko po rozpoznaniu w dniu 25 kwietnia 2012 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia R.S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 24 lutego 2012 roku, sygn. akt II SA/Sz 744/08 oddalające wniosek o wyłączenie sędziego WSA Arkadiusza Windaka w sprawie ze skargi R.S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Szczecinie z dnia [...] lipca 2008 roku, Nr [...] w przedmiocie dodatku mieszkaniowego postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 24 lutego 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił wniosek R.S. o wyłączenie sędziego WSA Arkadiusza Windaka w sprawie ze skargi R.S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Szczecinie z dnia [...] lipca 2008 r. w przedmiocie dodatku mieszkaniowego. W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że okoliczność mogąca wywołać uzasadnioną wątpliwość co do bezstronności sędziego musi faktycznie wystąpić w danej sprawie oraz być uzasadniona, co wiąże się z przedstawieniem odpowiedniej argumentacji. Zdaniem Sądu skarżący w swoim wniosku nie wykazał istnienia przyczyn wyłączenia sędziego wymienionych w art. 19 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sadami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), które w racjonalny sposób uzasadniałyby wyłączenie sędziego WSA Arkadiusza Windaka. Brak jest również podstaw do przyjęcia, że między sędzią, a skarżącym zachodził stosunek osobisty tego rodzaju, iż mógłby wywołać wątpliwość co do bezstronności sędziego. Rozpatrywany wniosek oparty jest bowiem na odczuciach wnioskodawcy, które nie znajdują oparcia w materiałach niniejszej sprawy.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł R.S. podnosząc, że sędzia WSA Arkadiusza Windaka kieruje się w toku prowadzenia rozprawy wyłącznie dyspozycją art. 98 p.p.s.a., w związku z czym należy zdaniem skarżącego uznać, iż stosuje on "omnipotencję władzy funkcjonariusza publicznego państwa totalitarnego".
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Instytucja wyłączenia sędziego zarówno z mocy prawa, jak i na wniosek strony jest istotną gwarancją procesową, która ma zapewnić rozpoznanie sprawy przez sąd w takim składzie orzekającym, którego sędziowie nie pozostają w relacjach osobistych ze stronami oraz nie mieli określonych wcześniej związków z rozpoznawaną sprawą. Ratio legis przepisów o wyłączeniu sędziego, we wszystkich procedurach sądowych sprowadza się do eliminowania przyczyn, które mogą skutkować wątpliwościami, co do bezstronności i obiektywizmu sędziego w rozpoznaniu określonej sprawy. Poza wypadkami wyłączenia z mocy samego prawa (art. 18 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sadami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270.), wyłączenie sędziego następuje na wniosek strony, jeżeli zachodzą takie okoliczności, które mogłyby wywołać wątpliwości co do bezstronności sędziego (art. 19 p.p.s.a.).
Wskazać należy, że wydanie postanowienia w przedmiocie wyłączenia sędziego musi być poprzedzone złożeniem wyjaśnień przez sędziego, którego wniosek dotyczy. Jak wynika z wyjaśnień zawartych w oświadczeniu złożonym przez sędziego WSA Arkadiusza Windaka między nim a stroną postępowania nie występuje jakikolwiek stosunek osobisty tego rodzaju, że mógłby wywołać wątpliwości co do jego bezstronności w sprawie. Analiza akt sprawy prowadzi ponadto do wniosku, że nie zaistniała również żadna z przyczyn wyłączenia sędziego z mocy ustawy na podstawie art. 18 p.p.s.a. W niniejszej sprawie nie ma zatem żadnej podstawy do wyłączenia sędziego od udziału w postępowaniu.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji.