Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wiesław Morys po rozpoznaniu w dniu 5 kwietnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 lutego 2016 r., sygn. akt I SA/Wa 495/15 o odmowie przyznania prawa pomocy w sprawie ze skargi A. B. na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] lutego 2015 r. znak: [...] w przedmiocie stwierdzenia nabycia z mocy prawa własności nieruchomości postanawia: oddalić zażalenie. 2
A. B. wnioskiem z dnia 26 czerwca 2015 r. (data wpływu), złożonym na urzędowym formularzu, zwróciła się o przyznanie jej prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego.
Wniosek powyższy rozpoznany został odmownie postanowieniem referendarza sądowego z dnia 8 grudnia 2015 r.
W dniu 30 grudnia 2015 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wpłynęło pismo stanowiące sprzeciw A. B. reprezentowanej przez ojca S. B.
Postanowieniem z dnia 10 lutego 2016 r. Sąd I instancji odmówił skarżącej przyznania prawa pomocy w żądanym zakresie. W ocenie Sądu skarżąca nie wykazała należycie, że nie jest w stanie ponieść kosztów postępowania sądowego oraz kosztów ustanowienia profesjonalnego pełnomocnika, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Jak wynika bowiem z akt sprawy, uznając zawarte w złożonym wniosku o przyznanie prawa pomocy informacje za niewystarczające i budzące wątpliwości, pismem z dnia 8 lipca 2015 r. wezwano pełnomocnika skarżącej do złożenia - w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem odmowy przyznania prawa pomocy - dodatkowych wyjaśnień i dokumentów pozwalających na pełną ocenę jej sytuacji materialnej, a tym samym ustalenie istnienia przesłanek do ewentualnego pozytywnego załatwienia złożonego wniosku o przyznanie prawa pomocy. W odpowiedzi na powyższe wezwanie S. B. oświadczył, że to on posiada dom o powierzchni 120 m kw., a nie córka oraz wyjaśnił, że na bieżące utrzymanie rodziny wydaje środki finansowe według potrzeb. W związku z zawartym w piśmie z dnia 14 lipca 2015 r. oświadczeniem S. B., że nie jest on pełnomocnikiem swojej córki w niniejszym postępowaniu, pismem z dnia 24 lipca 2015 r. ponownie wezwano skarżącą, kierując korespondencję bezpośrednio do niej, do złożenia - w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem odmowy przyznania prawa pomocy - dodatkowych wyjaśnień i dokumentów pozwalających na pełną ocenę jej sytuacji materialnej. W odpowiedzi na powyższe wezwanie S. B. pismem z dnia 4 sierpnia 2015 r. (data wpływu) oświadczył, że ponowne składanie wyjaśnień w tej sprawie jest według niego zbędne. Natomiast A. B. nie udzieliła osobiście odpowiedzi na wezwanie Sądu. Nie nadesłała również żadnych dokumentów, w tym wyciągów z konta bankowego oraz odcinków emerytur otrzymywanych przez jej rodziców za ostatnie dwa miesiące. Oceniając zatem udostępnione przez stronę informacje, Sąd meriti uznał, że brak jest podstaw do uwzględnienia wniosku o przyznanie prawa pomocy. Skarżąca nie wyjaśniła bowiem nawet podstawowej kwestii, jaką jest wysokość uzyskiwanego przez nią dochodu, który stanowi jej źródło utrzymania. W przypadku zaś braku takich informacji nie jest możliwe ustalenie, czy jej sytuacja finansowa pozwala na poniesienie przez nią kosztów sądowych w sprawie, czy też nie. W tej sytuacji, w oparciu o art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) - dalej: P.p.s.a., Sąd I instancji postanowił jak w sentencji zaskarżonego postanowienia.