Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym Przewodniczący Sędzia NSA Marek Stojanowski po rozpoznaniu w dniu 6 maja 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. G. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 stycznia 2008 r., sygn. akt I SA/Wa 72/08 o odmowie przywrócenia terminu do złożenia skargi w sprawie ze skargi A. G. na decyzję Ministra Budownictwa z dnia [...], nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji Odwoławczej do Spraw Wywłaszczenia przy Ministrze Spraw Wewnętrznych z dnia [...] października 1969 r., nr [...], dotyczącej wywłaszczenia nieruchomości i odszkodowania postanawia: oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 30 stycznia 2007r. sygn. akt I SA/Wa 72/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, odmówił A. G. przywrócenia terminu do złożenia skargi na decyzję Ministra Budownictwa z dnia [...] października 2007 r., nr [...], w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji Odwoławczej do Spraw Wywłaszczenia przy Ministrze Spraw Wewnętrznych z dnia [...] października 1969 r., nr [...], dotyczącej wywłaszczenia nieruchomości i odszkodowania.
Sąd wskazał, że przedmiotowa skarga została złożona bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie (a nie za pośrednictwem organu) i wpłynęła do tegoż Sądu już po upływie 30-dniowego terminu do jej wniesienia (termin upływał w dniu 21 listopada 2007 r., a skarga wpłynęła do Sądu w dniu 22 listopada 2007 r.)
W związku z tym Sąd stwierdził, że nawet, gdyby tego samego dnia odesłał skargę do właściwego organu, to i tak byłaby ona wniesiona po ustawowo zakreślonym terminie. Sąd podkreślił, że skoro strona nie złożyła skargi za pośrednictwem właściwego organu administracji, to za datę jej wniesienia uznaje się dzień jej nadania przez wojewódzki sąd administracyjny do organu, którego działalność jest przedmiotem skargi i za pośrednictwem którego skarga ta powinna być złożona.
Sąd podniósł ponadto, że A. G. nie dołożył szczególnej staranności wymaganej od strony, by prawidłowo i w terminie dokonać tej czynności, bowiem z jego wyjaśnień wynika, że, gdy zdał sobie sprawę z popełnionej omyłki, nie podjął niezwłocznie czynności zmierzających do odwrócenia jej skutków.
Decydujące znaczenie ma tu - w ocenie Sądu - fakt, że zaskarżona decyzja zawierała prawidłowe pouczenie o terminie i sposobie wniesienia skargi, do którego skarżący się nie zastosował.
Na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie A. G. złożył zażalenie, najpierw podnosząc, że winę za jego omyłkę ponosi Naczelny Sąd Administracyjny, bowiem lektura jego strony internetowej wprowadziła skarżącego w przekonanie, że sąd wojewódzki odeśle jego skargę do właściwego Ministra i tym samym zostanie zachowany 30-dniowy termin.
Następnie skarżący wskazał, że przyczyną uchybienia terminu była jego obłożna choroba, nie zaś nieodesłanie jego skargi przez sąd wojewódzki do właściwego Ministra. Jako dowód załączył zaświadczenie lekarskie o jego chorobie w dniach 19 listopada 2007 r. - 6 grudnia 2007r. z zaleceniem leżenia w łóżku.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1070 ze zm.), jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu.
Natomiast w myśl postanowień art. 87 § 1 i § 2 tej ustawy, pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym, wnoszący o przywrócenie terminu, jest zobowiązany uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu.