Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Wiśniewska, , , po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia W. M. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 lutego 2018 r., sygn. akt I SA/Wa 824/15 o odrzuceniu skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 sierpnia 2015 r., sygn. akt I SA/Wa 824/15 w sprawie ze skargi W. M. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] kwietnia 2015 r., nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty p o s t a n a w i a: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 1 lutego 2018 r., sygn. akt I SA/Wa 824/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę kasacyjną W. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 sierpnia 2015 r., sygn. akt I SA/Wa 824/15 w sprawie z jego skargi na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] kwietnia 2015 r., nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd pierwszej instancji wskazał, że postanowieniem z dnia 4 sierpnia 2017 r. odrzucono wniosek skarżącego o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej od opisanego wyżej wyroku. Następnie ustanowiony z urzędu pełnomocnik skarżącego w dniu 17 sierpnia 2017 r. wniósł skargę kasacyjną od wyroku z dnia 26 sierpnia 2015 r., nie składając jednocześnie wniosku o przywrócenie terminu do jej wniesienia.
Sąd pierwszej instancji stwierdził, że w niniejszej sprawie postępowanie sądowoadministracyjne zostało wszczęte w dniu 4 maja 2015 r. (data nadania skargi - k. 3 akt sądowych), a zatem art. 177 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm., dalej "ppsa"), który obowiązuje od dnia 15 sierpnia 2015 r. (art. 3 ustawy z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. poz. 658, dalej: "ustawa zmieniająca") nie może mieć zastosowania. W tej sytuacji trzydziestodniowy termin do wniesienia skargi kasacyjnej należy liczyć od dnia doręczenia skarżącemu odpisu wyroku wraz z uzasadnieniem, tj. od dnia 20 października 2015 r. Zatem termin do wniesienia skargi kasacyjnej upłynął w dniu 19 listopada 2015 r. Oznacza to, że w okolicznościach niniejszej sprawy wyznaczony pełnomocnik z urzędu, składając skargę kasacyjną po terminie, tj. w dniu 17 sierpnia 2017 r., powinien jednocześnie złożyć wniosek o przywrócenie terminu do jej wniesienia, w którym to wniosku uprawdopodobniłby okoliczność braku winy w niedochowaniu terminu, zgodnie z wymogami przewidzianymi w art. 86 ppsa.
Mając zatem na uwadze, że pełnomocnik nie dołączył do skargi kasacyjnej wniesionej po terminie wniosku o przywrócenie terminu do jej wniesienia, Sąd pierwszej instancji odrzucił ją na podstawie art. 178 ppsa.
W. M. wniósł na powyższe postanowienie zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego, domagając się jego uchylenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania. Zaskarżonemu postanowieniu zarzucił naruszenie art. 178 ppsa i odrzucenie skargi kasacyjnej pomimo naruszenia art. 177 § 1, art. 86 § 1, art. 87 § 1 i 4 w zw. z art. 49 § 1 ppsa przez błędne uznanie, iż skarga kasacyjna podlegała odrzuceniu jako wniesiona po terminie i uznanie, że nie złożono wniosku o przywrócenie terminu do jej wniesienia, podczas gdy wniesiona skarga kasacyjna stanowiła uzupełnienie braku formalnego złożonego i nierozpoznanego wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej, złożonego osobiście przez skarżącego pismem z dnia 21 marca 2017 r., które to uzupełnienie braku formalnego zostało dokonane w celu wypełnienia dyspozycji art. 87 § 4 ppsa, pomimo braku wezwania Sądu do jego uzupełnienia na podstawie art. 49 § 1 ppsa, a tym samym w określonym stanie faktycznym sprawy brak było podstaw do złożenia przez pełnomocnika kolejnego wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej w sytuacji gdy wniosek taki był juz złożony i oczekiwał na rozpoznanie przez Sąd pierwszej instancji.