Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Bujko po rozpoznaniu w dniu 14 maja 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 października 2007 r., sygn. akt IV SO/Wa 134/07 w zakresie odrzucenia wniosku J. S. o wymierzenie grzywny Burmistrzowi Dzielnicy W. [...] postanawia: zażalenie oddalić.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 9 października 2008 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił wniosek J. S. o wymierzenie na podstawie art. 160 § 1 i 3 k.p.a. grzywny Burmistrzowi Dzielnicy W. [...] zgodnie z art. 154 § 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - zwanej dalej p.p.s.a. w związku z unieważnieniem decyzji Burmistrza z dnia [...] marca 1993 r. przez decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego przy Sejmiku Samorządowym Województwa W. z dnia [...] sierpnia 1994 r.
Na podstawie analizy akt sprawy Sąd ustalił, że decyzją z dnia [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. działając na podstawie art. 160 § 4 k.p.a. odmówiło przyznania odszkodowania J. S. w związku z wniesionym przez nią w dniu 5 maja 2007 r. wnioskiem o przyznanie jej odszkodowania przez Miasto [...] W. na podstawie art. 160 § 1 i 3 k.pp.a. za szkodę poniesioną wskutek stwierdzenia nieważności wskazanej na wstępie decyzji Burmistrza Dzielnicy W. [...] z dnia [...] marca 1993r. przydzielającej skarżącej lokal nr [...] przy ul. [...] w W..
Wnosząc wniosek do Sądu skarżąca wskazała, że podniosła ona szkodę wobec wydania unieważnionej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał, że brak jest podstaw do wymierzania organowi grzywny w trybie art.. 55 § 1 p.p.s.a. czy też art. 154 § 1 p.p.s.a. bowiem żądanie skarżącej ma charakter roszczenia cywilnego, natomiast od wydanej przez SKO decyzji w tym przedmiocie przysługuje wnioskodawczyni możliwość wniesienia powództwa jedynie do sądu powszechnego.
W związku z powyższym Wojewódzki Sąd Administracyjny w oparciu o art. 58 § 1 pkt 1 w zw. z art. 64 § 3 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożyła J. S., stwierdzając, iż domaga się nałożenia na organ grzywny w wysokości 24.772,30 złotych, "za naruszenie obowiązków, zgodnie z wyrokiem NSA I SA 1797/94 z 3.02.1995 r.(...)". Jak wynika z treści zażalenia powyższa kwota jest potrzebna wnioskodawczyni na remont mieszkania, ponieważ jego koszty ponosi sama z własnych, z trudem uzyskiwanych pieniędzy.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Trafnie Wojewódzki Sąd Administracyjny zaznaczył, iż na wymierzenie grzywny i jej wysokość zgodnie z art. 55 § 1 p.p.s.a. może mieć wpływ jedynie niewypełnienie przez organ obowiązków określonych w art. 54 § 2 p.p.s.a. Nie może mieć więc prawnego znaczenia przedstawiona argumentacja zażalenia. Dodatkowo wymaga podkreślenia, że uzyskana z tytułu grzywny nakładanej w trybie art. 55 § 1 p.p.s.a. kwota stanowi dochód Skarbu Państwa, stąd też przekazanie jej na rzecz wnioskującej strony jest niemożliwe.
Dlatego a mocy art. 184 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a. orzeczono jak w sentencji.