Dnia 11 maja 2010 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jerzy Bujko po rozpoznaniu w dniu 11 maja 2010 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia B.M. i K.S na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 stycznia 2010 roku, sygn. akt I SA/Wa 1986/09 o odmowie wstrzymania wykonania decyzji Wojewody Pomorskiego z dnia [...] sierpnia 1999 roku nr [...] w sprawie ze skargi B.M. i K.S. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] października 2009 roku, Nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 29 stycznia 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił wstrzymania wykonania decyzji Wojewody Pomorskiego z dnia [...] sierpnia 1999 r., w sprawie ze skargi B.M. i K.S. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] października 2009 r. w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności wyżej wymienionej decyzji Wojewody Pomorskiego.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że w skardze, w której zawarty został wniosek, skarżący podnieśli jedynie, że wnoszą o wstrzymanie wykonania decyzji z przyczyn przedstawionych w skardze. Jednakże poza tym stwierdzeniem w skardze zawarto jedynie zarzuty odnoszące się do zaskarżonej decyzji i decyzji z 1999 r. Nie wykazano żadnej okoliczności, o których mowa w art. 61 § 3 ustawy prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Mając powyższe na uwadze Sąd I instancji uznał, że wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie znajduje uzasadnienia
W zażaleniu na powyższe postanowienie B.M. i K.S. wnieśli o jego uchylenie oraz o dopuszczenie dowodu z szeregu akt sądowych postępowań toczących się ze skarg i powództw skarżących. W obszernym uzasadnieniu przedstawili dotychczasowy przebieg postępowania oraz wskazali uchybienia, którymi zostało ono dotknięte. Wskazali również na straty jakie w związku z tym ponoszą.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zażalenie nie ma uzasadnionych podstaw.
Stosownie do treści art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) po przekazaniu sądowi skargi Sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Katalog przesłanek warunkujących wstrzymanie wykonania zaskarżonego orzeczenia jest zamknięty. Oznacza to, że sąd nie bada zasadności samej skargi na etapie rozpoznania wniosku. Przepis art. 61 § 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, zobowiązuje stronę do wskazania przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, nie nakładając obowiązku ich udowodnienia.
W ocenie Sądu rozpoznającego zażalenie, Sąd I instancji prawidłowo ocenił, że w niniejszej sprawie strona skarżąca w żaden sposób nie uprawdopodobniła zaistnienia przesłanek wskazanych w cytowanym przepisie. Uzasadnienie wniosku winno odnosić się do konkretnych zdarzeń świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu jest uzasadnione. Brak wskazania przesłanek wymaganych przez przepis art. 61 § 3 ustawy uniemożliwia Sądowi ocenę zasadności złożonego przez stronę skarżącą wniosku (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 maja 2004 r., FZ 65/04, niepubl.). Jeszcze raz podkreślić należy, że na tym etapie postępowania Sąd I instancji nie był upoważniony do badania uchybień postępowania, w ramach którego doszło do wydania zaskarżonej decyzji oraz decyzji z 1999 r.
W konsekwencji brak było podstaw do wydania rozstrzygnięcia zgodnego z wnioskiem strony skarżącej.
Z powyższych względów, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd orzekł jak w postanowieniu.