Zażalenie na postanowienie WSA w Warszawie w sprawie ze skargi na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...} nr [...] w przedmiocie odmowy nabycia mienia Skarbu Państwa z mocy prawa
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Zdzisław Kostka po rozpoznaniu w dniu 21 marca 2006 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. G. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 stycznia 2006 r. sygn. akt I SA/Wa 535/05 odmawiające przyznania prawa pomocy w sprawie ze skargi J. G. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...} nr [...] w przedmiocie odmowy nabycia mienia Skarbu Państwa z mocy prawa postanawia uchylić zaskarżone postanowienie.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 12 stycznia 2006 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił przyznania skarżącemu J. G. prawa pomocy przyjmując, że wniosek o przyznanie prawa pomocy nie został złożony ani przed wszczęciem postępowania przed sądem administracyjnym, ani w toku tego postępowania.

W szczególności Sąd wskazał, że wyrok z dnia 17 maja 2005 r., którym oddalono skargę skarżącego na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nabycia mienia Skarbu Państwa z mocy prawa, uprawomocnił się

21 lipca 2005 r., zaś wniosek o przyznanie prawa pomocy został złożony w dniu 25 listopada 2005 r. Sąd zaznaczył przy tym, że wniosek o przyznanie prawa pomocy, obejmujący ustanowienie adwokata lub radcy prawnego, zawarty był w jednym piśmie procesowym z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej i osobiście sporządzoną skargą kasacyjną. Dokonując wykładni art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.) Sąd pierwszej instancji stwierdził, że z tego przepisu wynika, iż wniosek o przyznanie prawa pomocy winien być złożony najpóźniej w postępowaniu rozpoznawczym, które kończy się wydaniem prawomocnego orzeczenia (wyroku, postanowienia).

W zażaleniu na postanowienie Sądu pierwszej instancji skarżący zarzucił, iż pominięto art. 87 § 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, z którego wynika, zdaniem skarżącego, że ustawodawca dopuszcza postępowanie przed sądem administracyjnym po uprawomocnieniu się orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie.

Rozpoznając zażalenie skarżącego Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie jest zasadne, gdyż Sąd pierwszej instancji podejmując zaskarżone postanowienie naruszył art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Nie jest trafna wykładania tego przepisu, według której złożenie wniosku o przyznanie prawa pomocy winno nastąpić do czasu prawomocnego zakończenia postępowania przed sądem administracyjnym. Takiego wniosku nie można uzasadnić użyciem w tym przepisie niezdefiniowanego przez ustawodawcę określenia "tok postępowania". W ocenie Sądu drugiej instancji przez określenie "tok postępowania" należy rozumieć także postępowanie, które zostało zainicjowane przez stronę postępowania po uprawomocnieniu się orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie, na przykład postępowania, które ma poprzez przywrócenie terminu do złożenia skargi kasacyjnej doprowadzić do wzruszenia tego prawomocnego orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie. Również w tym postępowaniu strona winna mieć możliwość korzystania zarówno ze zwolnienia od ponoszenia kosztów sądowych, jak i pomocy radcy prawnego lub adwokata, jeżeli spełnia przesłanki otrzymania takiej pomocy. W przeciwnym razie byłaby pozbawiona skutecznego środka prawnego w celu przedstawienia swych racji związanych z twierdzeniem, iż uchybiła terminowi do dokonania czynności procesowej nie ze swej winy, co mogłoby ograniczyć jej prawo do sądu

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, że zaskarżone postanowienie, opierające się jedynie na tym, że wniosek o przyznanie prawa pomocy nie został złożony w toku postępowania, rozumianym jako czas do uprawomocnienia się orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie, i nieuwzględniające, że skarżący wniosek o przyznanie prawa pomocy złożył wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do złożenia skargi kasacyjnej, jest niezasadne.

W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 185 § 1 w związku z art. 197 § 2 powołanej ustawy, orzekł jak w sentencji.

Strona 1/1