Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Irena Kamińska po rozpoznaniu w dniu 19 maja 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. C. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 lutego 2011 r., sygn. akt I SAB/Wa 232/10 o umorzeniu postępowania sądowego w sprawie ze skargi M. C. na bezczynność Wojewody Mazowieckiego w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o wyłączenie nieruchomości spod egzekucji postanawia: oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 11 lutego 2011 r., sygn. akt I SAB/Wa 232/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł o umorzeniu postępowania sądowego w sprawie ze skargi M. C. na bezczynność Wojewody Mazowieckiego w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o wyłączenie nieruchomości spod egzekucji oraz o zasądzeniu od Wojewody Mazowieckiego na rzecz skarżącego kwoty 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Zażaleniem z dnia 28 marca 2011 r. skarżący M. C. zaskarżył powyższe postanowienie w zakresie dotyczącym zasądzenia na jego rzecz kosztów postępowania. Zarzucił mu naruszenie art. 141 §4 P.p.s.a. w zw. z art. 166 P.p.s.a. oraz art. 200 P.p.s.a. w zw. z art. 205 §2 i §3 P.p.s.a. w zw. z §14 ust. 2 pkt 1 c) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. z 2002 Nr 163 poz. 1349).
W uzasadnieniu zażalenia wskazał, iż w toku rozprawy z dnia 28 stycznia 2011 r. zgłoszono do protokołu żądanie zasądzenia zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego w wysokości 750 zł. Zgodnie z §14 ust. 2 pkt 1 c) rozporządzenia w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, minimalna stawka w postępowaniu wynosi 240 zł, zaś z uwagi na §2 ust. 2 wskazanego rozporządzenia maksymalna stawka w niniejszej sprawie wynosi 1440 zł. W konsekwencji zwrot kosztów postępowania w kwocie 750 zł jest zgodny ze wskazanymi przepisami. Ponadto zdaniem skarżącego zaskarżone postanowienie narusza art. 141 §4 w zw. z art. 16 P.p.s.a. ponieważ Sąd pierwszej instancji nie odniósł się w nim do podstawy prawnej zasądzenia kosztów, ani do żądania odnośnie zasądzenia zwrotu kosztów zastępstwa w kwocie 750 zł.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zawiera usprawiedliwionych podstaw.
Przepis art. 205 § 2 P.p.s.a. do niezbędnych kosztów postępowania strony reprezentowanej przez radcę prawnego zalicza jego wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego radcy prawnego, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony.
W niniejszej sprawie Sąd pierwszej instancji w zaskarżonym postanowieniu zasądził od organu na rzecz skarżącego reprezentowanego przez profesjonalnego pełnomocnika kwotę 360 zł. Kwota ta obejmuje zwrot kosztów sądowych w postaci uiszczonego wpisu od skargi w wysokości 100 zł, uiszczonej opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł i wynagrodzenia radcy prawnego w wysokości 240 zł zgodnie z treścią § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.). Tymczasem pełnomocnik skarżącego na rozprawie przed Sądem pierwszej instancji wniósł o zasądzenie od organu na jego rzecz kwoty 750 zł, a w zażaleniu na powyższe postanowienie w zakresie kosztów postępowania podniósł, iż powołane rozporządzenie pozwala Sądowi na zasądzenie zwrotu kosztów postępowania w wysokości wyższej niż stawka minimalna, co znajduje zastosowanie w jego przypadku.
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, biorąc pod uwagę wskazania zawarte w § 2 ust. 1 i 2 powyższego rozporządzenia brak jest podstaw do zasądzenia zwrotu wynagrodzenia w wysokości ponad trzykrotności minimalnej stawki wynikającej z przywołanego rozporządzenia, a zaskarżone postanowienie mimo lakonicznego uzasadnienia odpowiada prawu, bowiem Sąd pierwszej instancji prawidłowo obliczył wysokość kwoty należnej stronie skarżącej tytułem zwrotu kosztów. Brak przywołania przez Sąd pierwszej instancji podstawy prawnej zasądzenia kosztów postępowania we wskazanej wysokości oraz wyjaśnienia składników wchodzących w ich skład nie może zostać potraktowane jako naruszenie art. 141 §4 P.p.s.a. w zw. z art. 166 P.p.s.a.
Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego w niniejszej sprawie nakład pracy pełnomocnika nie uzasadnienia zasądzenia wynagrodzenia w kwocie przewyższającej minimalną stawkę, albowiem czynności przez niego dokonane, tj. sporządzenie skargi na bezczynność należy do zwykłych czynności wykonywanych przez pełnomocników reprezentujących stronę przed sądem, a przedmiotowa sprawa nie ma charakteru skomplikowanej.
Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji postanowienia na podstawie art. 197 § 2 w zw. z art. 184 P.p.s.a.