Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Iwona Bogucka po rozpoznaniu w dniu 14 kwietnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia R. S., D. T., C. I., T. S., E. W., A. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 4 lutego 2016 r., sygn. akt II SA/Wr 789/15 o odrzuceniu zażalenia na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 21 stycznia 2016 r., sygn. akt II SA/Wr 789/15 o odrzuceniu skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi R. S., D. T., C. I., T. S., E. W., A. S. w przedmiocie nakazania Prezydentowi Wrocławia przesłania wymienionych w skardze operatów szacunkowych i dowodów przedstawionych przez skarżących do organizacji zawodowej rzeczoznawców majątkowych postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu postanowieniem z dnia 21 stycznia 2016 r., sygn. akt II SA/Wr 789/15, na podstawie art. 178 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U z 2012 r., poz. 270 ze zm. - dalej "p.p.s.a.) odrzucił skargę kasacyjną R. S., D. T., C. I., T. S., E. W., A. S. jako niespełniającą wymogu z art. 175 p.p.s.a. Sąd wskazał, że R. S., który sporządził i podpisał skargę nie jest żadnym z podmiotów określonych w art. 175 p.p.s.a. uprawnionych do dokonania takiej czynności.
W dniu 1 lutego 2016 r. do akt sprawy wpłynęło pismo procesowe R. S., w którym wskazał on, że w imieniu swoim oraz D. T., C. I., T. S., E. W., A. S. nie zgadza się z postanowieniem z dnia 21 stycznia 2016 r. W piśmie tym stwierdzono, że R. S. był zmuszony złożyć skargę kasacyjną osobiście, bo pełnomocnik przyznany z urzędu odmówił jej sporządzenia. Dalej autor pisma zażądał, aby tutejszy Sąd zobowiązał r. pr. Ł. P. do sporządzenia zażalenia na postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej. Nadto zasugerowano, że samą skargę kasacyjną mógłby sporządzić sędzia. W końcowej części pisma R. S. zawarł pytanie, kto ma skarżącym napisać zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu postanowieniem z dnia 4 lutego 2016 r. uznał, że wskazane powyżej pismo z dnia 1 lutego 2016 r. stanowi zażalenie na postanowienie z dnia 21 stycznia 2016 r. i - na podstawie art. 178 w zw. z art. 197 § 2 i art. 194 § 4 p.p.s.a. - odrzucił to zażalenie. Zgodnie bowiem z art. 194 § 4 p.p.s.a., zażalenie, którego przedmiotem jest odrzucenie skargi kasacyjnej, powinno być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego. Natomiast w niniejszej sprawie zażalenie to sporządził i podpisał R. S., co czyni je niedopuszczalnym. Nadto Sąd wyjaśnił skarżącemu, że kwestia tego, iż r. pr. Ł. P. w swoim piśmie kierowanym do Sądu powołał się na art. 177 § 4 p.p.s.a. (przepis znowelizowany, który w tej sprawie nie miał zastosowania) nie miała znaczenia dla oceny dopuszczalności skargi kasacyjnej, ani nie ma znaczenia dla oceny dopuszczalności zażalenia. Sąd I instancji wskazał, że zarówno według przepisów ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi sprzed nowelizacji, jak i według przepisów znowelizowanych, pełnomocnik ustanowiony z urzędu ma możliwość złożenia do akt opinii o braku podstaw do sporządzenia danego środka zaskarżenia. Jednak co najważniejsze w ocenie Sądu - opinia wniesiona przez pełnomocnika nie miała wpływu na treść postanowienia Sądu z dnia 21 stycznia 2016 r., ani na treść niniejszego postanowienia.
Sąd podkreślił ponadto, że z art. 175 § 2 p.p.s.a. nie wynika kompetencja dla sędziego sprawozdawcy do sporządzenia skargi kasacyjnej w imieniu skarżących. Przepis ten zawiera ogólny katalog podmiotów uprawnionych do sporządzania skarg kasacyjnych. Podkreślono, że sędzia orzekający w niniejszej sprawie nie sporządzi zatem żądanego środka zaskarżenia. W kwestii tego, kto ma sporządzić zażalenie w imieniu skarżących, Sąd I instancji zwrócił uwagę na fakt, że pełnomocnik strony będący radcą prawnym prowadzi samodzielnie sprawy przed organami orzekającymi, a sąd administracyjny nie może wydawać mu poleceń, ani też nie sprawuje nadzoru nad jego działalnością. Sąd podkreślił przy tym, że sąd administracyjny w razie uzasadnionej potrzeby udziela stronom występującym w sprawie bez kwalifikowanego pełnomocnika niezbędnych pouczeń co do czynności procesowych i skutków ich zaniedbań (art. 6 p.p.s.a.). W przekonaniu Sądu w niniejszej sprawie wyczerpujące pouczenia co do środków zaskarżenia są zawarte w pismach sądowych doręczanych skarżącemu R. S.