Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska po rozpoznaniu w dniu 22 lipca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku K.Z. o dokonanie wykładni postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 czerwca 2014 r., sygn. akt I OZ 365/14 oddalającego zażalenie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 kwietnia 2014 r., sygn. akt II SAB/Wa 548/13 odmawiające przyznania skarżącemu prawa pomocy w sprawie ze skargi K.Z. na bezczynność Prokuratora Generalnego w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia 22 sierpnia 2013 r. o udostępnienie informacji publicznej postanawia: oddalić wniosek.
Postanowieniem z dnia 10 czerwca 2014 r., sygn. akt I OZ 365/14, Naczelny Sąd Administracyjny oddalił zażalenie K.Z. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 kwietnia 2014 r., sygn. akt II SAB/Wa 548/13, którym odmówiono skarżącemu przyznania prawa pomocy.
Pismem z dnia 17 czerwca 2014 r. K.Z. zwrócił się z wnioskiem o wykładnię postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 czerwca 2014 r. podnosząc, iż Sąd nie wyjaśnił - w jego ocenie - przesłanek, jakimi kierował się wydając przedmiotowe postanowienie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W przedmiotowej sprawie nie zachodzi konieczność dokonania wykładni, albowiem treść postanowienia sformułowana jest w sposób jasny i klarowny i nie budzi żadnych wątpliwości co do rozstrzygnięcia. Nie zachodzą więc przesłanki uzasadniające dokonanie wykładni, wskazane w art. 158 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej jako P.p.s.a. Wyjaśnić jedynie można, iż z uzasadnienia postanowienia z dnia 10 czerwca 2014 r. wynika, że Naczelny Sąd Administracyjny podzielił stanowisko Sądu I instancji co do niewystarczającego wykazania spełnienia przez skarżącego przesłanek przyznania mu prawa pomocy. Niechęć do informowania rodziców skarżącego co do wyniku wszczętego przez niego postępowania za przesłankę taką w żadnym razie nie może być bowiem uznana.
Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji, na podstawie art. 158 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.