Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Borowiec po rozpoznaniu w dniu 13 sierpnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia D. D. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 listopada 2007 r., sygn. akt III SA/Wr 463/06 o odrzuceniu sprzeciwu D. D. na postanowienie referendarza sądowego z dnia 12 kwietnia 2007 r. o przyznaniu radcy prawnemu wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy w sprawie ze skargi D. D. na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego we W. z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie odmowy uzupełnienia i sprostowania postanowienia dotyczącego przekazania sprawy według właściwości Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu we W. postanawia oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w osobie referendarza sądowego postanowieniem z dnia 12 kwietnia 2007 r. przyznał radcy prawnemu A. S. wynagrodzenie za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy w sprawie ze skargi D. D. na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego we W. z dnia [...], Nr [...], w przedmiocie odmowy uzupełnienia i sprostowania postanowienia dotyczącego przekazania sprawy według właściwości Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu we W.
Postanowienie to zostało doręczone pełnomocnikowi skarżącego w dniu 20 kwietnia 2007 r.
Następnie na wniosek skarżącego doręczono mu w/w postanowienie w dniu 9 października 2007 r.
W dniu 16 października 2007 r. skarżący wniósł sprzeciw od postanowienia referendarza sądowego z dnia 12 kwietnia 2007 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu postanowieniem z dnia 9 listopada 2007 r. na podstawie art. 259 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), odrzucił w/w sprzeciw jako spóźniony.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że postanowienie referendarza sądowego z dnia 12 kwietnia 2007 r., stosownie do art. 67 § 5 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, zostało doręczone pełnomocnikowi skarżącego w dniu 20 kwietnia 2007 r. i od tej daty należy liczyć siedmiodniowy termin do wniesienia sprzeciwu.
Skoro zatem skarżący wniósł sprzeciw w dniu 16 października 2007 r. bez jednoczesnego wniosku o przywrócenie terminu do dokonania tej czynności, sprzeciw należało odrzucić jako spóźniony.
D. D. wniósł zażalenie od powyższego postanowienia, w którym podniósł, że ustanowienie pełnomocnika w sprawie nie oznacza, iż strona jest pozbawiona możliwości samodzielnego dokonywania czynności procesowych w sprawie. Dlatego też, zdaniem skarżącego, termin przysługujący mu do wniesienia sprzeciwu powinien być liczony od dnia, w którym jemu, a nie pełnomocnikowi, doręczono postanowienie z dnia 12 kwietnia 2007 r., a zatem od dnia 9 października 2007 r.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 259 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), od zarządzeń i postanowień, o których mowa w art. 258 § 2 pkt 6-8, strona albo adwokat, radca prawny, doradca podatkowy lub rzecznik patentowy mogą wnieść do właściwego wojewódzkiego sądu administracyjnego sprzeciw w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia zarządzenia lub postanowienia. Podkreślenia wymaga, że w przypadku, gdy w sprawie ustanowiono pełnomocnika, doręczenia należy dokonać pełnomocnikowi (art. 67 § 5 powołanej ustawy) i wówczas od tej daty liczony jest termin do dokonania określonej czynności procesowej.
Mając na względzie powołane przepisy, wskazać należy, że prawidłowo Sąd pierwszej instancji ustalił, że termin do wniesienia sprzeciwu od postanowienia z dnia 12 kwietnia 2007 r. rozpoczął bieg w dniu 20 kwietnia 2007 r. (w tym dniu doręczono w/w postanowienie pełnomocnikowi skarżącego) i upłynął w dniu 27 kwietnia 2007 r. Na bieg tego terminu nie ma natomiast wpływu fakt, że skarżący otrzymał w/w postanowienie w dniu 9 października 2007 r., gdyż jak to wyżej wykazano, w przypadku gdy strona jest reprezentowana przez pełnomocnika za datę doręczenia korespondencji stronie uważa się datę jej doręczenia pełnomocnikowi. Nie oznacza to jednak, jak podnosi skarżący, że został on pozbawiony możliwości samodzielnego działania. Skarżący miał bowiem możliwość skutecznego wniesienia sprzeciwu, ale pod warunkiem, że zachowałby w/w termin do dokonania tej czynności. Skoro jednak sprzeciw ten został wniesiony przez skarżącego w dniu 16 października 2007 r., to stosownie do art. 259 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, jako spóźniony podlegał odrzuceniu.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny w oparciu o art. 184 z związku z art. 197 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) postanowił zażalenie oddalić.