Wskazując na powyższe zarzuty, skarżąca wniosła o uchylenie skarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie do ponownego rozpoznania oraz o zasądzenie na podstawie art. 250 § 1 P.p.s.a. kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, wskazując, iż koszty te nie zostały opłacone ani w całości, ani w części.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw.
Stwierdzić przede wszystkim trzeba, że zażalenie na postanowienie odrzucające skargę kasacyjną powinno na podstawie art. 194 § 4 w zw. z art. 175 § 1 P.p.s.a. zostać sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego. Sporządzenie, jak w niniejszej sprawie, zażalenia przez samą stronę, niebędącą jednocześnie adwokatem, radcą prawnym, sędzią, prokuratorem, notariuszem, radcą Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej albo profesorem lub doktorem habilitowanym nauk prawnych oznacza, że nie został spełniony obowiązek z art. 194 § 4 i art. 175 § 2 i 3 P.p.s.a. Skarżąca nie miała wymaganej ustawowo tzw. zdolności postulacyjnej do sporządzenia przedmiotowego zażalenia. Podkreślić przy tym trzeba, że jest to formalny warunek wniesienia środka zaskarżenia od odrzuconej skargi kasacyjnej, wymagany konkretnym przepisem prawa, od którego skarżąca nie mogła zostać zwolniona i który pozostaje wiążący także dla Sądu. Bez znaczenia, dla tej oceny pozostawał natomiast eksponowany w zażaleniu fakt przyznania skarżącej prawa pomocy postanowieniem z 17 października 2019 r. m. in. poprzez ustanowienie dla niej adwokata, bowiem nie usunął on braku odrzuconego zażalenia w postaci obowiązku jego sporządzenia przez podmiot wymieniony w art. 175 P.p.s.a. Prawidłowym było zatem odrzucenie przez Sąd pierwszej instancji wniesionego w warunkach rozpoznawanej sprawy zażalenia. Z tych też przyczyn żaden z zarzutów zażalenia (naruszenia art. 178 w zw. z art. 194 § 4 i art. 175 § 1 P.p.s.a. oraz w związku z art. 183 § 2 pkt 5 P.p.s.a.) nie zasługiwał na uwzględnienie. Niezależnie od powyższego zauważyć trzeba, że wyznaczenie przez Okręgową Radę Adwokacką w ramach pomocy prawnej pełnomocnika umożliwiło stronie podjęcie obrony swoich praw, co jednak nie nastąpiło wobec braku podjęcia przez pełnomocnika stosownych czynności procesowych.
Z przedstawionych wyżej względów Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 P.p.s.a. oddalił wniesione zażalenie. Odnośnie wniosku o zwrot kosztów postępowania wyjaśnić należy, iż wynagrodzenie dla pełnomocnika ustanowionego z urzędu za wykonaną pomoc prawną należne od Skarbu Państwa (art. 250 P.p.s.a.) przyznawane jest przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w postępowaniu określonym w przepisach art. 258 - 261 P.p.s.a.