Zażalenie na postanowienie WSA w Warszawie w sprawie ze skargi na decyzję Ministra Infrastruktury nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska po rozpoznaniu dnia 16 czerwca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia T.D. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 listopada 2009 r. sygn. akt I SA/Wa 494/09 o cofnięciu prawa pomocy w sprawie ze skargi T.D. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] lutego 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie

Inne orzeczenia o symbolu:
6182 Zwrot wywłaszczonej nieruchomości i rozliczenia z tym związane
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Infrastruktury
Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 1.10.2009 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie przyznał T.D. prawo pomocy w zakresie całkowitym. Następnie, postanowieniem z dnia 6.11.2009 r. cofnął przyznane skarżącemu prawo pomocy, podnosząc, iż w dniu 8.10.2009 r. wpłynęła do Sądu skarga kasacyjna - przekazana przez Naczelny Sąd Administracyjny - sporządzona przez pełnomocnika strony, ustanowionego z wyboru. W ocenie Sądu okoliczność, iż skarżący ustanowił sam pełnomocnika w sprawie, świadczy o tym, iż jest on już w stanie ponosić samodzielnie koszty postępowania i cofnął przyznane wcześniej prawo pomocy na podstawie art. 263 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej "P.p.s.a.".

Zażalenie na to postanowienie wniósł T.D., reprezentowany przez adwokata, domagając się jego uchylenia i zarzucając Sądowi naruszenie art. 249 P.p.s.a., poprzez uznanie, iż nastąpiła w sprawie zmiana okoliczności, na podstawie których przyznano stronie prawo pomocy. W uzasadnieniu zażalenia pełnomocnik skarżącego podkreślił, iż udzielił pomocy prawnej stronie nieodpłatnie, na jej usilną prośbę, a wbrew stanowisku Sądu sytuacja materialna i finansowa skarżącego nadal jest bardzo zła i nie pozwala w żaden sposób na poniesienie przez niego kosztów postępowania.

Pismem z dnia 16.12.2009 r. skarżący osobiście złożył dodatkowe pismo, zatytułowane "zażalenie", w którym podzielił argumenty zawarte w zażaleniu złożonym przez jego pełnomocnika.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie zasługuje na uwzględnienie.

Art. 249 P.p.s.a. stanowi, iż istnieje możliwość cofnięcia przyznanego stronie prawa pomocy, jeśli okaże się, że okoliczności, na podstawie których je przyznano, nie istniały lub przestały istnieć. Oznacza to, iż cofnięcie prawa pomocy możliwe jest wówczas gdy Sąd poweźmie informacje o tym, iż okoliczności, które stały się podstawą przyznania takiego prawa, uległy zmianie, albo nigdy nie istniały. Zmiana tych okoliczności musi być, w ocenie Sądu odwoławczego, potwierdzona przez Sąd, który jest właściwy do rozpoznania wniosku o przyznanie prawa pomocy.

W przedmiotowej sprawie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, cofając przyznane T.D. prawo pomocy, nie dokonał jakiejkolwiek oceny, czy w sprawie rzeczywiście nastąpiła zmiana okoliczności i czy zmiana ta powodowała ustąpienie przyczyn, które stanowiły podstawę do przyznania prawa pomocy. Oparcie się jedynie na fakcie, iż wniesiona została skarga kasacyjna sporządzona przez pełnomocnika z wyboru nie może być uznane za słuszne i narusza art. 249 P.p.s.a. Szczególnie wobec okoliczności podniesionych w zażaleniu, w którym ustanowiony w sprawie adwokat oświadczył, iż działa bez wynagrodzenia, na usilną prośbę skarżącego, którego sytuacja materialna nadal pozostaje bez zmian i jest bardzo zła. Wojewódzki Sąd Administracyjny, przed wydaniem ewentualnego postanowienia o cofnięciu prawa pomocy, winien był ustalić czy okoliczności sprawy uległy jakiejkolwiek zmianie, a wydanie takiego postanowienia bez odpowiednich wyjaśnień, uznać należy za przedwczesne.

Mając na uwadze powyższe i uznając zaskarżone postanowienie za wydane z naruszeniem prawa, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 185 § 1 w zw. z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6182 Zwrot wywłaszczonej nieruchomości i rozliczenia z tym związane
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Infrastruktury