Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska po rozpoznaniu dnia 16 czerwca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia T.D. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 października 2009 r. sygn. akt I SA/Wa 494/09 o odrzuceniu skargi kasacyjnej i zwrocie wpisu sądowego w sprawie ze skargi T.D. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] lutego 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: oddalić zażalenie
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę kasacyjną T.D., wniesioną od wyroku tego Sądu z dnia 8.07.2009 r., który doręczony był skarżącemu w dniu 1.09.2009 r. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, iż T.D., reprezentowany przez adwokata, wniósł skargę kasacyjną pismem z dnia 1.10.2009 r. (data stempla pocztowego), jednakże pismo to skierowane zostało bezpośrednio do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który przekazał je według właściwości w dniu 7.10.2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny podkreślił, iż zgodnie z art. 177 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej "P.p.s.a.", skarga kasacyjna winna być wniesiona do sądu, który wydał zaskarżony wyrok lub postanowienie. Złożenie skargi kasacyjnej bezpośrednio do Naczelnego Sądu Administracyjnego spowodowało, iż za datę wniesienia tego środka zaskarżenia przyjąć trzeba dzień, w którym został on przekazany właściwemu sądowi, tj. dzień 7.10.2009 r. Sąd I instancji podniósł, iż w przedmiotowej sprawie termin do złożenia skargi kasacyjnej upływał w dniu 1.10.2009 r., a zatem skarga T.D. była spóźniona i z tego powodu podlegała odrzuceniu.
Zażalenie na to postanowienie wniósł T.D., prawidłowo reprezentowany, domagając się jego uchylenia i zarzucając Sądowi niewyjaśnienie wszystkich okoliczności faktycznych. W uzasadnieniu autor zażalenia podniósł między innymi, iż błędne zaadresowanie skargi kasacyjnej nastąpiło na skutek pośpiechu i zaawansowanego wieku skarżącego.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie pozbawione jest usprawiedliwionych podstaw.
Jak zauważył to Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie skargi kasacyjne od wyroków i postanowień sądów administracyjnych wnoszone winny być do Naczelnego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem sądów, które wydały zaskarżone orzeczenia. Procedura taka wynika z dyspozycji art. 177 § 1 P.p.s.a. Wniesienie środka zaskarżenia do niewłaściwego sądu - co miało miejsce w niniejszej sprawie - powoduje, iż sprawa przekazana zostaje według właściwości, zaś za termin dokonania czynności w postępowaniu przyjmuje się termin, w którym sprawa zostanie przekazana sądowi właściwemu.
Zasadnie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie przyjął, iż skarga kasacyjna T.D. od wyroku tego Sądu została wniesione w dniu 7.10.2009 r., bowiem w tym dniu Naczelny Sąd Administracyjny przekazał środek zaskarżenia, który skarżący skierował bezpośrednio do Sądu odwoławczego. Jak wynika z akt sprawy zaskarżony w sprawie wyrok doręczony było skarżącemu w dniu 1.09.2009 r., zatem trzydziestodniowy termin do wystąpienia ze środkiem zaskarżenia, wynikający z art. 177 § 1 powołanej ustawy, upływał z dniem 1.10.2009 r. Zatem uznać należy, iż słusznym było stanowisko Sądu I instancji, że skarga kasacyjna w przedmiotowej sprawie wniesiona została z uchybieniem terminu, zaś postanowienie o odrzuceniu tego środka prawnego było zgodne z prawem.
Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.