Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska po rozpoznaniu dnia 16 czerwca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia T.D. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 marca 2010 r. sygn. akt I SA/Wa 494/09 o odrzuceniu zażalenia w sprawie ze skargi T.D. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] lutego 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił zażalenie T.D. na postanowienie tego Sądu z dnia 11.01.2010 r., którym odmówiono skarżącemu przywrócenia terminu do wniesienia skargi kasacyjnej. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, iż zażalenie to wniesione było przez pełnomocnika strony, będącego adwokatem, który nie uiścił wraz z wniesieniem środka zaskarżenia należnego wpisu sądowego. Zdaniem Sądu stanowiło to naruszenie art. 221 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej "P.p.s.a.", który nakazywał odrzucenie, bez wzywania, pisma podlegającego opłacie stałej, które nie zostało należycie opłacone.
Zażalenie na to postanowienie wniósł T.D., prawidłowo reprezentowany, domagając się jego uchylenia. W uzasadnieniu skarżący podkreślił, iż postanowieniem z dnia 1.10.2009 r. przyznano mu prawo pomocy w zakresie całkowitym. Wprawdzie prawo to zostało cofnięte postanowieniem z dnia 6.11.2009 r., jednakże orzeczenie to zostało zaskarżone do Naczelnego Sądu Administracyjnego, dlatego też odrzucenie zażalenia na postanowienie z dnia 11.01.2010 r. z powodu jego nieopłacenia było przedwczesne.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie zasługuje na uwzględnienie.
Na wstępie zauważyć należy, iż art. 221 P.p.s.a., na który powołał się Wojewódzki Sąd Administracyjny, został uchylony na skutek nowelizacji ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi z dnia 10.04.2010 r. Jednakże w momencie wydawania zaskarżonego orzeczenia przepis ten obowiązywał, dlatego też mógł mieć zastosowanie w niniejszej sprawie.
Art. 221 P.p.s.a. - w ówcześnie obowiązującym stanie prawnym - nakazywał, jak zauważył to Sąd I instancji, odrzucenie pisma podlegającego opłacie stałej, wnoszonego przez adwokata lub radcę prawnego, które nie zostało należycie opłacone. Odrzucenie to następowało bez uprzedniego wzywania do uzupełnienia wpisu. W przedmiotowej sprawie odrzucone zostało zażalenie na postanowienie odmawiające przywrócenia terminu, wniesione przez pełnomocnika będącego adwokatem. Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał, iż pismo to podlegało opłacie stałej, której nie uiszczono, co powodowało konieczność jego odrzucenia. Stanowisko to nie może być uznane za słuszne.
T.D. postanowieniem z dnia 1.10.2009 r. zwolniony został z obowiązku ponoszenia kosztów niniejszego postępowania. Co prawda Sąd postanowieniem z dnia 6.11.2009 r. cofnął przyznane stronie prawo pomocy, jednakże orzeczenie to stało się przedmiotem zażalenia skierowanego do Naczelnego Sądu Administracyjnego, zatem nie korzystało z przymiotu prawomocności. Dlatego też za przedwczesne uznać należało odrzucenie zażalenia strony z powodu jego nieopłacenia, bowiem odrzucenie takie mogło nastąpić dopiero po uprzednim uprawomocnieniu się orzeczenia o cofnięciu skarżącemu prawa pomocy. Stanowisko to znajduje szczególne uzasadnienie wobec faktu, iż postanowieniem z dnia 16.06.2010 r., sygn. akt I OZ 429/10, Naczelny Sąd Administracyjny uchylił orzeczenie Sądu I instancji z dnia 6.11.2009 r. i przekazał sprawę w zakresie cofnięcia prawa pomocy do ponownego rozpoznania.
Mając na uwadze powyższe i uznając zaskarżone postanowienie za wydane z naruszeniem prawa, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 185 § 1 w zw. z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.