Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Janina Antosiewicz po rozpoznaniu w dniu 27 czerwca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia L. M. na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału II Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 25 marca 2008 r. sygnatura akt II SA/Kr 20/08 o wezwaniu skarżącego do uiszczenia wpisu w sprawie ze skargi L. M. na bezczynność Prezydenta Miasta K. w przedmiocie udzielenia informacji publicznej postanawia: oddalić zażalenie
Zarządzeniem z dnia 25 marca 2008 r. sygn. akt II SA/Kr 18/08 Przewodniczący Wydziału II Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie wezwał L. M. do uiszczenia wpisu sądowego od skargi na bezczynność Prezydenta Miasta K..
Na powyższe zarządzenie zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego wniósł L. M., podnosząc, iż jego skarga błędnie została rozdzielona przez Sąd na trzy odrębne sprawy. Skarżący podkreślił, iż jego skarga dotyczyła w istocie jedynie bezczynności związanej z brakiem odpowiedzi na wniosek o udzielenie informacji publicznej w zakresie usuwania pojazdów na parking depozytowy, a wskazanie trzech organów wynikało z faktu przekazywania sprawy między nimi.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw.
Na wstępie zaznaczyć trzeba, iż nieuzasadnionym jest stwierdzenie L. M. zawarte w zażaleniu, iż błędnym było rozdzielenie przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie skargi strony. Z treści wniesionej skargi wyraźnie wynika bowiem, iż L. M. skarżył bezczynność trzech organów administracji, a to Prezydenta Miasta K., Komendanta Straży Miejskiej Miasta K. oraz Dyrektora [...] Zakładu Komunalnego w K.. Redakcja skargi nie pozwala na przyjęcie stanowiska skarżącego, iż w istocie jego pismo dotyczyło bezczynności tylko jednego z tych organów. Słusznie zatem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie rozdzielił skargę L. M. i skierował ją do rozpoznania pod trzema sygnaturami .
Mając na uwadze powyższe, rozpoznając zażalenie wniesione w sprawie, Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż jest ono bezzasadne w świetle art. 220 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Przepis ten stanowi, iż Sąd nie podejmie żadnych czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata. W tym przypadku przewodniczący wzywa wnoszącego pismo, aby pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania uiścił opłatę w terminie siedmiu dni od doręczenia wezwania.
W tej sytuacji uznać należy, iż zaskarżone zarządzenie wydano zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa i w tym stanie rzeczy orzeczono jak w sentencji, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 i art. 198 wskazanej ustawy.