Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym Przewodniczący Sędzia NSA Iwona Bogucka po rozpoznaniu w dniu 5 maja 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 października 2015 r., sygn. akt I SA/Wa 1483/15 odrzucające skargę M. P. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] czerwca 2015 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie.
M. P. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] czerwca 2015 r., nr [...], wydaną w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji.
Zarządzeniami z dnia 31 sierpnia 2015 r. skarżący został wezwany do usunięcia braków formalnych skargi - w terminie 7 dni od daty doręczenia odpisów zarządzeń pod rygorem odrzucenia skargi - przez złożenie odpisu skargi oraz do uiszczenia wpisu sądowego od skargi w kwocie 200 zł.
Przesyłka zawierająca powyższe wezwania była dwukrotnie awizowana w dniu 8 września 2015 r. i 16 września 2015 r., a następnie zwrócona do nadawcy w dniu 24 września 2015 r. i uznana za doręczoną z dnia 22 września 2015 r. Na zwrotnym potwierdzeniu odbioru doręczyciel nie złożył swojego podpisu.
W dniu 8 października 2015 r. Oddział Finansowo-Budżetowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie potwierdził, że do dnia 6 października 2015 r. w dokumentach księgowych dotyczących opłat sądowych nie zidentyfikowano wpłaty do niniejszej sprawy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 15 października 2015 r., sygn. akt I SA/Wa 1483/15, odrzucił skargę - na podstawie art. 220 § 3 i art. 58 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - dalej "p.p.p.s.a.") wskazując, że skarżący w zakreślonym 7 - dniowym terminie nie nadesłał odpisu skargi oraz nie uiścił wpisu od skargi, co skutkuje jej odrzuceniem.
Na powyższe postanowienie zażalenie wniósł M. P. zarzucając naruszenie art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a., art. 73 p.p.s.a., art. 141 § 4 p.p.s.a. oraz art. 220 § 3 pkt 1 p.p.s.a.
Skarżący wniósł o wszczęcie postępowania reklamacyjnego w stosunku do operatora pocztowego i wskazał, że taka sytuacja może stanowić naruszenie prawa do sądu skarżącego w ważnej dla niego sprawie dotyczącej mienia zabużańskiego. Podał, że regularnie odbiera przesyłki sądowe, zaś w niniejszej sprawie nie miał żadnej informacji o awizowaniu korespondencji z sądu. Zaznaczył, że o rzekomej przesyłce dowiedział się dopiero z treści postanowienia Sądu. Odrzucenie skargi uważa za niezasadne, gdyż nie może ponosić konsekwencji nieprawidłowego działania operatora pocztowego. Tym samym - w jego ocenie - nie można również przyjąć, że przesyłka została mu prawidłowo doręczona, skoro nawet nie wiedział o jej awizowaniu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 73 § 1 p.p.s.a. w razie niemożności doręczenia pisma w sposób przewidziany w art. 65 - 72 p.p.s.a., pismo składa się na okres czternastu dni w placówce pocztowej albo w urzędzie gminy, dokonując jednocześnie zawiadomienia określonego w § 2. Zawiadomienie o złożeniu pisma wraz z informacją o możliwości jego odbioru w placówce pocztowej albo w urzędzie gminy, w terminie siedmiu dni od dnia pozostawienia zawiadomienia, umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej, a gdy to nie jest możliwe, na drzwiach mieszkania adresata lub w miejscu wskazanym jako adres do doręczeń, na drzwiach biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe (art. 73 § 2 p.p.s.a.). W przypadku niepodjęcia pisma w terminie, o którym mowa w § 2, pozostawia się powtórne zawiadomienie o możliwości odbioru pisma w terminie nie dłuższym niż czternaście dni od dnia pierwszego zawiadomienia o złożeniu pisma w placówce pocztowej albo w urzędzie gminy (art. 73 § 3 p.p.s.a.). Doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1 (art. 73 § 4 p.p.s.a.). Przyjmuje się, że po upływie ostatniego dnia terminu, o którym mowa w art. 73 § 3 p.p.s.a., ustanawia się tzw. fikcję prawną doręczenia. Oznacza to, że skuteczność doręczenia dokonanego w tym trybie zależy w szczególności od prawidłowego zawiadomienia adresata o pozostawieniu pisma, które może być odebrane. Domniemanie doręczenia pisma nie nastąpi zatem w razie niespełnienia warunków określonych w art. 73 § 2 i § 3 p.p.s.a. i nie wywoła skutków prawnych dla strony dokonującej czynności procesowej.