Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Stojanowski po rozpoznaniu w dniu 27 czerwca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia K. M. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 18 marca 2008 r., sygn. akt IV SA/Gl 901/07 o zawieszeniu postępowania sądowego w sprawie ze skargi K. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie zaliczki alimentacyjnej postanawia oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach postanowieniem z dnia 18 marca 2008 r., sygn. akt IV SA/GL 901/07, zawiesił postępowanie w sprawie ze skargi K. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] w przedmiocie zaliczki alimentacyjnej.
W uzasadnieniu Sąd wskazał, że w Trybunale Konstytucyjnym znajduje się pytanie prawne, czy art. 2 ust. 5 lit. a w związku z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 22 kwietnia 2005 r. o postępowaniu wobec dłużników alimentacyjnych oraz zaliczce alimentacyjnej, w związku z art. 3 pkt 17a ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych, w zakresie, w jakim pozbawia prawa do zaliczki alimentacyjnej osoby, które są wychowywane przez panny, kawalerów, wdowy lub wdowców, osoby pozostające w separacji orzeczonej prawomocnym wyrokiem sądu, osoby rozwiedzione, wychowujące co najmniej jedno dziecko wspólnie z jego rodzicem, jest zgodny z art. 18, art. 32 ust. 1, art. 71 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz z art. 27 Konwencji o prawach dziecka przyjętej przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych w dniu 20 listopada 1989 r. (Dz. U. z 1991 r., Nr 120, poz. 526 ze zm.).
Pytanie to zostało zarejestrowane pod sygnaturą P 7/07.
W ocenie Sądu pierwszej instancji, rozstrzygnięcie powyższej kwestii przez Trybunał Konstytucyjny ma znaczenie dla niniejszej sprawy, bowiem podstawą pozbawienia skarżącej zaliczki alimentacyjnej przez organy administracji był fakt, iż nie spełniała ona przesłanek wynikających z art. 2 ust. 5 lit. a ustawy o postępowaniu wobec dłużników alimentacyjnych oraz zaliczce alimentacyjnej w związku z art. 3 pkt 17a ustawy o świadczeniach rodzinnych.
W związku z powyższym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zawiesił postępowanie w sprawie.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła K. M.. W uzasadnieniu wskazała, że należy jej się zaliczka alimentacyjna na dwoje dzieci tj. D. M. i Ż. M., gdyż dzieci te wychowuje sama, a ich ojciec w żaden sposób do tego się nie przyczynia.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 125 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), Sąd może zawiesić postępowanie z urzędu jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania administracyjnego, sądowoadministracyjnego, sądowego lub przed Trybunałem Konstytucyjnym. Zawieszenie postępowania określone w tym przepisie ma charakter fakultatywny, bowiem ocena jego zasadności pozostawiona została uznaniu Sądu, który wydając postanowienie w tej kwestii powinien rozważyć, czy w danym wypadku jest celowe wstrzymanie biegu sprawy, w tym przede wszystkim powinien mieć na uwadze możliwość wystąpienia w przyszłości przesłanek do wznowienia postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem.
W przedmiotowej sprawie podstawę wydania zaskarżonej decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. stanowił art. 2 pkt 5 ustawy o postępowaniu wobec dłużników alimentacyjnych w zw. z art. 3 pkt 17a ustawy o świadczeniach rodzinnych. Biorąc pod uwagę, że do Trybunału Konstytucyjnego skierowano pytanie prawne dotyczące zgodności w/w przepisów z art. 18, 32 ust. 1, 71 ust. 1 Konstytucji RP oraz art. 27 Konwencji o prawach dziecka, stwierdzić należy, że w przypadku, gdyby Sąd pierwszej instancji wydał wyrok w oparciu o powołane rozporządzenie, a następnie Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności tego rozporządzenia z Konstytucją RP oraz Konwencją o prawach dziecka, stanowiłoby to przesłankę do wznowienia postępowania. Stosownie bowiem do art. 272 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, można żądać wznowienia postępowania również w przypadku, gdy Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności aktu normatywnego z Konstytucją, umową międzynarodową lub z ustawą, na podstawie którego zostało wydane orzeczenie. Dlatego też względy ekonomi procesowej przemawiają za zawieszeniem postępowania w niniejszej sprawie, a tym samym postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach uznać należy za prawidłowe.
Z tych względów, Naczelny Sąd Administracyjny w oparciu o art. 184 w związku z art. 197 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji postanowienia.