Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Krupiński po rozpoznaniu w dniu 19 czerwca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia E. L., J. L. i J. L. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 marca 2008 r. sygn. akt I SA/Wa 459/07 o odrzuceniu zażalenia na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału I tego Sądu z dnia 26 lutego 2008 r. wzywające skarżących do złożenia wniosku o przyznanie prawa pomocy na urzędowym formularzu w sprawie ze skargi E. L., J. L. i J. L. na decyzję Ministra Transportu i Budownictwa z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zajęcia nieruchomości postanawia: oddalić zażalenie
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił zażalenie E. L., J. L. i J. L. na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału I tegoż Sądu z dnia 26 lutego 2008 r., którym wezwano skarżących do uzupełnienia braków formalnych wniosku o przyznanie prawa pomocy poprzez złożenie go na urzędowym formularzu. W uzasadnieniu postanowienia Sąd stwierdził, iż zgodnie z art. 194 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) w zw. z art. 198 tej ustawy zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego przysługuje na zarządzenia przewodniczącego tylko w przypadkach przewidzianych w ustawie. Sąd podkreślił, iż powołana ustawa nie przewiduje możliwości wniesienia zażalenia na zarządzenie przewodniczącego wzywające stronę do uzupełnienia braków formalnych wniosku o przyznanie prawa pomocy. Wobec tego, iż ustawa nie przewiduje możliwości wniesienia takiego środka zaskarżenia Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie instancji uznał zażalenie skarżących na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału I tego Sądu z dnia 26 lutego 2008 r. za niedopuszczalne i odrzucił je.
Zażalenie na to postanowienie wnieśli E. L., J. L. i J. L., domagając się jego zmiany i unieważnienia.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Jak stanowi art. 252 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) stanowi, iż wniosek o przyznanie prawa pomocy składa się na urzędowym formularzu według ustalonego wzoru. W przypadku braków formalnych wniosku, strona wzywana jest do ich uzupełnienia, zaś wezwanie takie następuje w formie zarządzenia przewodniczącego. Zasadnym jest stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, iż zarządzenie wydane w tym przedmiocie nie podlega zaskarżeniu w drodze zażalenia do Naczelnego Sądu Administracyjnego, co wynika z art. 194 § 1 powołanej ustawy, który stanowi, że zażalenia na postanowienia Sądu I instancji wnoszone mogą być jedynie w przypadkach wskazanych w ustawie. Przepis ten, w myśl art. 198, znajduje odpowiednie zastosowanie także do zażaleń wnoszonych na zarządzenia przewodniczącego. Przepisy przywoływanej ustawy nie przewidują możliwości wniesienia zażalenia na zarządzenie przewodniczącego wzywające do uzupełnienia braków formalnych wniosku o przyznanie prawa pomocy, zatem zasadnie uznał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, iż zażalenie wniesione w tym przedmiocie winno podlegać odrzuceniu jako niedopuszczalne.
Mając na uwadze powyższe i uznając zaskarżone postanowienie za odpowiadające prawu, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.