Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia del. WSA Aleksandra Łaskarzewska po rozpoznaniu w dniu 20 czerwca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Redaktora [...] na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 17 marca 2008 r., sygn. akt IV SO/GI 14/07 w przedmiocie wymierzenia Prezydentowi Miasta K. grzywny w sprawie z wniosku Redaktora [...] o wymierzenie grzywny Prezydentowi Miasta K. za nieprzekazanie skargi na bezczynność wraz z aktami i odpowiedzią na skargę w sprawie o udostępnienie informacji publicznej postanawia: zażalenie oddalić
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach postanowieniem z dnia 17 marca 2008r. sygn. akt IV SO/GI 14/07 wymierzył Prezydentowi Miasta K. grzywnę w wysokości 300 zł za nieprzekazanie temu Sądowi skargi na bezczynność, odpowiedzi na skargę oraz akt administracyjnych sprawy.
W uzasadnieniu Sąd wskazał, iż z akt sprawy wynika jednoznacznie, że Redaktor [...] złożył za pośrednictwem Prezydenta Miasta K. skargę na bezczynność tego organu w sprawie udzielenia informacji publicznej. Sąd ustalił, iż poza sporem jest, iż w sprawie niniejszej skarga z dnia 31 lipca 2007r. nie została przekazana do WSA w Gliwicach w terminie wynikającym z przepisów prawa. Prezydent Miasta K. pismem z dnia 25 lutego 2008r. przyznał, że nie wykonał ciążącego na nim obowiązku przekazania sądowi skargi wraz z aktami i odpowiedzią na skargę w przewidzianym terminie, jednak nastąpiło to na skutek przeoczenia i nie było działaniem celowym ani umyślnym. Organ zwrócił uwagę, iż Redaktor [...] w bardzo krótkim odstępie czasu złożył dwa pisma: w dniu 31 lipca 2007r., zatytułowane "Skarga na bezczynność" oraz w dniu 27 lipca 2007r. pismo w którym ponowił żądanie udzielenia informacji publicznej. Organ nieprawidłowo przyjął, iż udzielenie stronie informacji w odpowiedzi na pismo z dnia 27 lipca 2007r. stanowiło wystarczające załatwienie sprawy i dlatego nie nadał biegu złożonej przez stronę skargi na bezczynność organu.
Sąd I instancji uznał, iż wobec niedopełnienia obowiązku przewidzianego w art. 55 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., zwanej dalej P.p.s.a.) wymierzenie grzywny jest uzasadnione. Uzasadniając wysokość wymierzonej grzywny Sąd podniósł, iż art. 154 § 6 P.p.s.a pozostawia wysokość grzywny do uznania sądu określając jedynie jej maksymalną wysokość tj. wynagrodzenia na poziomie dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów. Wobec tak poczynionych ustaleń WSA w Gliwicach ustalając wysokość grzywny nałożonej na Prezydenta Miasta K. wywiódł, iż miał na uwadze całokształt uwarunkowań związanych z niewykonaniem przez niego obowiązku, o którym mowa w art. 55 § 1 P.p.s.a. jak również fakt, iż uczynił on zadość żądaniu Redaktora [...] i udzielił mu informacji objętej zakresem jego wniosku.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł Redaktor [...], wnosząc o uchylenie zaskarżonego postanowienia w części dotyczącej wysokości grzywny nałożonej na Prezydenta Miasta K. oraz o zasądzenie kosztów postępowania wg norm przepisanych. W uzasadnieniu zażalenia strona podniosła, iż znikoma, wręcz symboliczna wysokość grzywny jest w jego ocenie nieadekwatna do stopnia zaniedbania organu, na którym ciążył obowiązek wynikający z art. 54 § 2 P.p.s.a. Autor zażalenia podniósł, iż zwłoka w przekazaniu przez Prezydenta Miasta K. skargi na jego bezczynność przekroczyła 5 miesięcy co wskazuje na celowy zamiar wprowadzenia w błąd skarżącego i ukrycia przed opinią publiczną rzeczywistej ilości lokali użytkowych sprzedanych w latach 2002 - 2007 przez Gminę K. Jak podnosi skarżący nałożenie na Prezydenta Miasta K. grzywny w symbolicznej wysokości 300 zł. nie spełni w jego ocenie dyscyplinująco - restrykcyjnego celu jakiemu ma służyć grzywna.