Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zażalenie okazało się nieuzasadnione.
Stosownie do treści art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi.
Organ, o którym mowa w §1 przekazuje skargę sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie 30 dni od dnia jej wniesienia ( art. 54 § 2 p.p.s.a. ).
W przedmiotowej sprawie Redaktor [...] skargę na bezczynność wywiódł co do złożonego wniosku o udostępnienie informacji publicznej.
Zgodnie z art. 21 pkt.1 ustawy z dnia 6 września 2001r. o dostępie do informacji publicznej ( Dz. U. Nr 112, po. 1198 ze zm. ) do skarg rozpatrywanych w postępowaniu o udostępnienie informacji publicznej stosuje się z zastrzeżeniem wypadku art. 22, przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, z tymże przekazanie akt i odpowiedzi na skargę następuje w terminie 15 dni od dnia otrzymania skargi.
W razie niezastosowania się do powyższych obowiązków sąd na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a (art. 55 § 1 P.p.s.a.). Zgodnie z art. 154 § 6 p.p.s.a. grzywnę, o której mowa w § 1, wymierza się do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu. Określenie w powołanym przepisie jedynie górnej granicy dopuszczalnej wysokości grzywny oznacza, iż Sąd może orzec grzywnę w niższej wysokości. Przy jej ustaleniu winien wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności sprawy m.in. przyczyny niewypełnienia przez organ obowiązków z art. 54 § 2 p.p.s.a., okres jaki upłynął od wniesienia skargi, a także to czy przed rozpoznaniem wniosku organ obowiązek wypełnił.
Odnosząc powyższe rozważania do realiów niniejszej sprawy przyjąć należy, iż w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego rację miał Sąd I instancji przyjmując, że wymierzenie grzywny było uzasadnione.
W istocie bowiem opóźnienie w przekazaniu skargi na bezczynność, odpowiedzi na skargę, akt administracyjnych było znaczne, wynosiło około sześć miesięcy.
Wymierzona grzywna wbrew zarzutom żalącego spełniła swoją dyscyplinująco-restrykcyjną funkcję. Prezydent Miasta K. przed rozpatrzeniem wniosku przesłał do Sądu wymagane powyżej cytowanymi przepisami dokumenty. Wyjaśnił powód niedotrzymania terminu. Z akt nie wynika by Prezydent umyślnie i celowo zwlekał z wykonaniem ciążącego nań obowiązku. W odpowiedzi na wniosek o wymierzenie grzywny wyjaśnił, iż opóźnienie w przekazaniu akt administracyjnych, skargi oraz odpowiedzi na skargę było wynikiem błędnego przyjęcia, iż skoro w ocenie organu sprawę o udostępnienie informacji załatwiono pismem z dnia 6 sierpnia 2007r. to nie było w związku z tym potrzeby nadawania biegu skardze na bezczynność.
Wbrew zarzutom żalącego się ustalając wysokość wymierzonej grzywny Sąd nie mógł mieć na względzie rzeczywistych zarobków Prezydenta Miasta.
Stąd na zasadzie art. 184 w zw. z art. 197§2 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji postanowienia.