Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Borowiec (spr.) po rozpoznaniu w dniu 25 stycznia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia K. Z. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 listopada 2011 r. sygn. akt I SA/Wa 1988/11 o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia skargi na postanowienie Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] czerwca 2011 roku nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i przywrócić termin do wniesienia skargi.
Wojewoda Mazowiecki postanowieniem z dnia 17 czerwca 2011 roku nr 1226/2011 odmówił K.Z. przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od decyzji Prezydenta m.st. Warszawy z dnia [...] kwietnia 2011 r. nr [...]. Z akt sprawy wynika, że ww. postanowienie doręczono pełnomocnikowi K.Z. w dniu 30 czerwca 2011 r.
K.Z. wniósł w dniu 9 września 2011 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na powyższe postanowienie Wojewody Mazowieckiego wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jej wniesienia.
W uzasadnieniu wniosku podał, iż pełnomocnik skarżącego, któremu w dniu 30 czerwca 2011 r. doręczono zaskarżone postanowienie uległ kontuzji kręgosłupa oraz prawej ręki i od dnia 5 maja 2011 r. kiedy to przeszedł zabieg ortopedyczny nie może chodzić i będzie zdolny do pracy dopiero w styczniu 2012 r. Choroba pełnomocnika, uniemożliwiła sporządzenie skargi i złożenie jej w terminie. Wyjaśniono również, że w dniu 5 września 2011 r. skarżący wiedząc o trwałej niezdolności do dokonywania jakichkolwiek czynności procesowych przez adwokata J.P. o cofnął udzielno mu pełnomocnictwo i ustanowił w sprawie nowego pełnomocnika. Do wniosku załączono zaświadczenie lekarskie z dnia 8 września 2011 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 23 listopada 2011 r. sygn. akt I SA/Wa 1988/11 odmówił przywrócenia terminu do wniesienia skargi.
W uzasadnieniu postanowienia odwołując się do treści art. 85, art. 86 § 1 i art. 87 § 1, 2 i 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm. dalej "P.p.s.a."). wskazał, że pojęcie winy strony w uchybieniu terminu obejmuje swoim zakresem także winę osób trzecich, które strona upoważniła do dokonania określonych czynności. Od momentu podpisania pełnomocnictwa skarżący działał przez pełnomocnika od którego należy oczekiwać należytej staranności. Podkreślił, że uchybienie terminu przez stronę, spowodowane okolicznościami związanymi z osobą jej pełnomocnika, odnosi w pełni negatywne skutki wobec niej samej (por. postanowienie NSA z 7 maja 2010r. sygn. akt I OZ 327/10). W ocenie Sądu pierwszej instancji o brak winy można mówić tylko wtedy, gdy strona i jej pełnomocnik nie mogli usunąć przeszkody przy użyciu największego w danych okolicznościach wysiłku. Wskazał, że tylko nagła choroba stanowi przesłankę do przywrócenia terminu do dokonania określonej czynności procesowej, jednak muszą zostać spełnione określone warunki. Przede wszystkim choroba musi mieć charakter niespodziewany (lub wystąpić musi nagłe pogorszenie stanu zdrowia, którego nie dało się przewidzieć). Poza tym musi zostać przedstawione zaświadczenie, że stan zdrowia w danym okresie uniemożliwiał prowadzenie spraw i dokonywanie czynności.
Sąd pierwszej instancji uznał, iż z przedłożonego zaświadczenia lekarskiego z dnia 8 września 2011 r. wystawionego przez lekarza ortopedę P.P. nie wynika, ażeby u pełnomocnika skarżącego od dnia 30 czerwca 2011 r. do dnia 1 sierpnia 2011 r., tj. w ustawowym trzydziestodniowym termin do złożenia skargi, wystąpiła nagła choroba, która uniemożliwiła mu podejmowanie jakichkolwiek czynności faktycznych w sprawie. Z zaświadczenia wynika jedynie, iż J.P. "nie może chodzić od 5 maja 2011 r., poddany zbiegowi operacyjnemu ponownie 17 lipca 2011 r. Zdolność do pracy I. 2012 r.". W ocenie Sądu pierwszej instancji nie potwierdza to faktu wystąpienia choroby, powodującej stan wyłączający jakąkolwiek możliwość podejmowania działań w prowadzeniu sprawy K.Z., chociażby poprzez powiadomienie (np. telefonicznie) mocodawcy o niemożności dalszego prowadzenia sprawy z uwagi na stan zdrowia. Brak takiego działania pociągnął za sobą bezpośrednie negatywne skutki dla skarżącego, gdyż w ocenie Sądu uchybienie terminu nie nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku.