Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Banasiewicz po rozpoznaniu w dniu 15 maja 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 23 marca 2015 r., sygn. akt IV SA/Gl 220/15 odmawiające wstrzymania wykonania decyzji Wojewody Śląskiego z dnia [...] grudnia 2014 r., nr [...] w sprawie ze skargi A. P. na decyzję Wojewody Śląskiego z dnia [...] grudnia 2014 r., Nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia nienależnie pobranego zasiłku dla bezrobotnych postanawia: oddalić zażalenie.
Pismem z dnia 9 lutego 2015 r. A. P. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na decyzję Wojewody Śląskiego z dnia [...] grudnia 2014 r., nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Prezydenta Miasta Katowice z dnia [...] listopada 2014 r. nr [...], którą odmówiono umorzenia zadłużenia w kwocie 2 169,90 zł z tytułu nienależnie pobranego świadczenia w postaci zasiłku dla bezrobotnych. W zawartym w skardze wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji skarżący stwierdził, że ze względu na sytuację socjalną i ekonomiczną, w której się znajduje oraz przedmiot postępowania, wykonanie przedmiotowej decyzji byłoby dla niego zbyt uciążliwe oraz przedwczesne, wobec treści skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach postanowieniem z dnia 23 marca 2015 r., sygn. akt IV SA/Gl 220/15, na podstawie art. 61 § 3 i 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 - "dalej p.p.s.a."), odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji wskazując, że do wniosku o wstrzymanie wykonania nie została dołączona dokumentacja źródłowa. Sąd wskazał, że skarżący powołał się na dokumenty obrazujące jego sytuację ekonomiczną znajdujące się w aktach administracyjnych, z których to akt wynika, że skarżący prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z matką oraz dwoma braćmi. Z dołączonego do pisma skarżącego z dnia 10 marca 2014 r., stanowiącego wniosek o umorzenie należności z tytułu nienależnie pobranego zasiłku dla bezrobotnych, zaświadczenia Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Katowicach z dnia 1 października 2013 r. wynika, że w roku 2012 skarżący osiągnął dochód w wysokości 17 376, 39 zł, również w roku 2013 osiągnął dochody tej samej wysokości. Ostatnim dokumentem obrazującym sytuację rodzinną i materialną skarżącego dołączonym do akt administracyjnych jest oświadczenie o stanie rodzinnym, majątku, dochodach i źródłach utrzymania z dnia 26 września 2014 r., z którego wynika, iż rodzina utrzymuje się z dochodów prowadzonej przez skarżącego działalności gospodarczej w wysokości 1 200 zł netto oraz zasiłku z MOPS otrzymywanego przez E. P. (matkę skarżącego) w wysokości 1100 zł netto. Sąd I instancji wskazał, że na dzień złożenia skargi, czyli na dzień 9 lutego 2015 r. nie zostały podane dane obrazujące aktualną sytuację materialną i rodzinną skarżącego, w związku z czym Sąd nie mógł dokonać oceny przesłanek, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a.
Na powyższe postanowienie zażalenie wniósł A. P., wnosząc o jego uchylenie i wstrzymanie w całości wykonania zaskarżonej decyzji oraz o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych. Ewentualnie skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd I instancji oraz o zasądzenia kosztów postępowania.
W zażaleniu wniesiono o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z dokumentów prywatnych i urzędowych, tj. zaświadczenia z CEDG z dnia 27 marca 2015 r. , pisma z dnia 30 marca 2015 r. skierowanego do Okręgowej Rady Adwokackiej w Katowicach, decyzji Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie z dnia 27 lutego 2015 r., na okoliczność istnienia i treści, w tym celem uprawdopodobnienia okoliczności uzasadniających wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji; także celem wykazania aktualnej sytuacji materialnej, życiowej, osobistej skarżącego. Skarżący wskazał, iż dokumenty te nie były możliwe do przedstawienia na wcześniejszym etapie postępowania, albowiem w dacie złożenia skargi nie istniały, a potrzeba powołania się na nie wynika również z treści uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia.