Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym Przewodniczący Sędzia NSA Anna Lech po rozpoznaniu w dniu 23 czerwca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Z. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 16 kwietnia 2010 r., sygn. akt II SAB/Lu 60/09 o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia skargi kasacyjnej od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 3 września 2009 r., sygn. akt II SAB/Lu 60/09 o odrzuceniu skargi Z. W. na bezczynność Wójta Gminy N. w przedmiocie niezałatwienia wniosku z dnia (...) maja 2005 r. postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie postanowieniem z dnia 16 kwietnia 2010 r. odmówił Z. W. przywrócenia terminu do wniesienia skargi kasacyjnej od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 3 września 2009 r. o odrzuceniu skargi Z. W. na bezczynność Wójta Gminy N. w przedmiocie niezałatwienia wniosku z dnia (...) maja 2005 r., uznając , że wniosek w tym przedmiocie został złożony po terminie.
Sąd wskazał, że jak wynika z akt sprawy pełnomocnik z urzędu skarżącego -adwokat A. S. złożył w dniu 12 kwietnia 2010 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę kasacyjną z wnioskiem o przywrócenie terminu do jej wniesienia.
Sąd pierwszej instancji wskazał, że w aktach przedmiotowej sprawy znajduje się pismo Okręgowej Rady Adwokackiej z dnia 6 stycznia 2010 r. (k. (...) akt sądowych), wskazujące, że wyznacza adwokata A. S. do prowadzenia omawianej sprawy i wynika z niego, że informacja ta została przekazana do wiadomości ustanowionego adwokata. Sąd zauważył ponadto, że do akt niniejszej sprawy złożono pełnomocnictwo z dnia 14 stycznia 2010 r. dla wspomnianego adwokata, upoważniające go do prowadzenia niniejszej sprawy przed sądami administracyjnymi, które to pełnomocnictwo wpłynęło do akt w dniu 26 stycznia 2010r.
W związku z tym Sąd stwierdził, że nie można uznać, iż pełnomocnik o tym, że został wyznaczony w niniejszej sprawie pełnomocnikiem z urzędu dowiedział się w dniu 7 kwietnia 2010 r. z pisma Okręgowej Rady Adwokackiej. Sąd podkreślił, że pełnomocnik nie przedstawił na tę okoliczność dowodu, z którego wynikałoby powyższe twierdzenie.
Od tego postanowienia zażalenie złożył pełnomocnik Z. W. adwokat A. S., podnosząc, że Sąd z urzędu wie, iż tylko on jest wyznaczany jako adwokat z urzędu dla skarżącego, dlatego też podpisał pełnomocnictwo, zaniósł je do Sądu i czekał, aż ORA doręczy mu zawiadomienie o wyznaczeniu go adwokatem z urzędu. Takiej jednak korespondencji - jak twierdzi - nie otrzymał.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie dokonał prawidłowej oceny sytuacji faktycznej i prawnej w niniejszej sprawie.
Zgodnie z art. 86 § 1 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, przywrócenie uchybionego terminu możliwe jest w sytuacji, gdy uchybienie to nie było przez stronę zawinione i może mieć miejsce tylko wtedy, gdy nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Na stronie spoczywa obowiązek uprawdopodobnienia okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu, o czym stanowi art. 87 § 2 tej ustawy.
Nie uzasadniają przywrócenia uchybionego terminu okoliczności takie, jak dopuszczenie się choćby lekkiego niedbalstwa przez stronę, czy też niedostateczna staranność w prowadzeniu własnych spraw, bądź nieznajomość prawa.
Zaznaczyć należy, iż kryterium braku winy, jako przesłanki możliwości przywrócenia terminu do dokonania czynności w postępowaniu sądowym wiąże się z obowiązkiem dołożenia szczególnej staranności przy dokonywaniu tej czynności. O braku winy w uchybieniu terminu można mówić jedynie wtedy, gdy strona nie mogła usunąć przeszkody, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku.