Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Banasiewicz po rozpoznaniu w dniu 28 stycznia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia K. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 listopada 2015 r., sygn. akt IV SA/Wa 3021/15 odmawiające wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi K. W. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] sierpnia 2015 r., nr [...] w przedmiocie udzielenia zezwolenia na niezwłoczne zajęcie nieruchomości postanawia: oddalić zażalenie.
W piśmie z 24 września 2015 r. K. W., reprezentowana przez adwokata, wniosła za pośrednictwem organu skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] sierpnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie udzielenia spółce [...] S.A. z siedzibą w K. zezwolenia na niezwłoczne zajęcie nieruchomości położonej w miejscowości G., gmina L., oznaczonej jako działki nr 131/6 o pow. 0,1189 ha, nr 131/10 o pow. 5,1500 ha i nr 132/4 o pow. 5,2600 ha (KW [...]) w celu założenia i przeprowadzenia przez nieruchomość linii elektroenergetycznej.
W skardze zawarty został wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji ze względu na niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącej znacznej szkody oraz trudnych do odwrócenia skutków.
W uzasadnieniu wniosku wskazano, że aczkolwiek spod dyspozycji art. 9 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2014 r., poz. 518 - dalej "u.g.n.") wyłączone są decyzje wydane w trybie art. 124 ust. 1a ustawy o gospodarce nieruchomościami, to jednak w przypadku zaskarżenia obu decyzji, tj. zarówno decyzji o ograniczeniu korzystania z nieruchomości, jak i decyzji o niezwłocznym zajęciu nieruchomości, istnieje podstawa do wstrzymania wykonania obydwu decyzji, gdyż tylko w ten sposób możliwe jest zabezpieczenie wymagającego ochrony interesu prawnego właściciela nieruchomości.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 30 listopada 2015 r., sygn. akt IV SA/Wa 3021/15, na podstawie art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 20021 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Sąd wskazał, że zaskarżona w niniejszej sprawie decyzja wydana została w oparciu m.in. o przepis art. 124 ust. 1a u.g.n., co wyłącza ją z zakresu działania art. 9 tej ustawy, nie istniała więc przesłanka do wstrzymania z urzędu wykonania zaskarżonej decyzji wobec wniesienia skargi.
Wobec tego Sąd I instancji stwierdził, że w niniejszej sprawie wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji może mieć miejsce wyłącznie w oparciu o zasady ogólne zawarte w art. 61 § 3 p.p.s.a. W ocenie Sądu we wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie uprawdopodobniono, że zachodzą przesłanki określone w art. 61 § 3 p.p.s.a. uzasadniające wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, dlatego wniosek nie mógł być uwzględniony.
Ponadto Sąd dodał, że wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji byłoby działaniem sprzecznym z założeniem ustawodawcy i niweczyłoby cel takiego uregulowania. W uzasadnieniu kwestionowanej decyzji organ odwoławczy podkreślił, że wydanie kontrolowanej decyzji było uzasadnione ważnym interesem gospodarczym i ta argumentacja nie budzi - w ocenie Sądu - zastrzeżeń. Wybudowanie linii elektroenergetycznej poprawi funkcjonowanie systemu elektroenergetycznego oraz poprawi zasilenie w energię elektryczną północno-wschodniej części kraju. Sąd podkreślił, że niezrealizowanie przedmiotowej inwestycji w oznaczonym terminie grozi przeciążeniem istniejących połączeń energetycznych, czego skutkiem będzie zahamowanie rozwoju regionu. Znaczenie ma również to, że realizowana inwestycja jest inwestycją celu publicznego o znaczeniu ponadlokalnym i strategicznym - została wpisana do Koncepcji Przestrzennej Zagospodarowania Kraju 2030 przyjętej uchwałą Nr 239 Rady Ministrów z dnia 13 grudnia 2011 r. (M.P. z 2012 r., poz. 252).