Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Dzbeńska po rozpoznaniu w dniu 7 lipca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia I. Ż. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 31 maja 2011 r., sygn. akt II SAB/Ol 26/11 o odmowie przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi I. Ż. na bezczynność Komendanta Powiatowego Policji w Giżycku w przedmiocie udzielenia informacji publicznej postanawia: oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 31 maja 2011 r., sygn. akt II SAB/Ol 26/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie odmówił I. Ż. przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że we wniosku o przyznanie prawa pomocy skarżący wskazał, iż jest emerytem i posiada na wychowaniu niepełnosprawnego syna, który wymaga ciągłego leczenia i rehabilitacji. Wydatki z tym związane wynoszą około 400 zł miesięcznie. Ponadto sam skarżący posiada orzeczenie o niepełnosprawności z powodu nadciśnienia oraz choroby kręgosłupa i na zakup swoich lekarstw wydaje około 100 zł miesięcznie. Koszty utrzymania mieszkania wynoszą natomiast około 800 zł miesięcznie. Skarżący oświadczył, iż we wspólnym gospodarstwie domowym pozostaje z nim syn, zaś majątek stanowi mieszkanie "współwłasnościowe" o pow. ok. [...]m2. Jego miesięczny dochód brutto z tytułu emerytury wynosi [...] zł, natomiast syn otrzymuje rentę socjalną w wysokości [...] zł miesięcznie. Skarżący wskazał również na zaciągniętą pożyczkę w rodzinie w wysokości 15.000 zł, podkreślając, iż w tej sytuacji poniesienie kosztów sądowych równoważne byłoby z pozbawieniem rodziny środków do życia, a ponadto wymagałoby zaciągnięcia dodatkowej pożyczki, której spłacenie byłoby bardzo trudne.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie odmawiając przyznania prawa pomocy wskazał, że skarżący nie przedstawił żadnych dowodów poniesionych wydatków na swoje lekarstwa oraz leczenie i rehabilitację niepełnosprawnego syna. Złożone oświadczenia nie zawierają także wyszczególnienia innych wydatków ani ich przybliżonej kwoty. Skarżący nie przedłożył również kopii zawartej umowy pożyczki, twierdząc, iż została ona zawarta ustnie. Sąd I instancji podkreślił również, że składając wniosek o przyznanie prawa pomocy I. Ż. wyraźnie oświadczył, iż we wspólnym gospodarstwie domowym pozostaje z nim tylko syn. Tymczasem analiza przedstawionych wyciągów z rachunków bankowych prowadzi do wniosku, iż żona skarżącego - I. Ż. pozostaje z nim we wspólnym gospodarstwie domowym. Skarżący sam podał, iż to na jej konto wpływa renta syna. Z wyciągu bankowego wynika jednak, iż także z tego konta dokonywane są m.in. płatności związane z opłatami mieszkaniowymi, a co więcej - wypłaty z tego rachunku dokonywane są także przez skarżącego. Okoliczności te świadczą jednoznacznie o prowadzeniu wspólnego gospodarstwa domowego z żoną. Zatem jego oświadczenie o prowadzeniu gospodarstwa domowego jedynie wspólnie z synem nie są zgodne ze stanem faktycznym. W tej sytuacji skarżący nie wykazał jaka jest jego rzeczywista sytuacja finansowa, czym uniemożliwił ocenę, czy faktycznie nie jest on w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania sądowego bez uszczerbku koniecznego dla jego utrzymania.
Dodatkowo wskazano, iż z uwagi na wielość spraw, jakie skarżący wnosi do Sądu, miał on świadomość potrzeby precyzyjnego przedstawienia swojej sytuacji finansowej, gdyż w poprzednio rozpoznawanych sprawach w przedmiocie prawa pomocy wzywany był do podania dowodów potwierdzających uzyskiwane dochody oraz ponoszone wydatki i takie dokumenty przedstawiał.