Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Leszek Leszczyński po rozpoznaniu w dniu 8 lipca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia E. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 19 maja 2011 r., sygn. akt II SA/Po 604/10 odrzucające skargę kasacyjną E. K. w sprawie ze skargi ze skargi E. I., M. K., E. K. w przedmiocie wymierzenia grzywny Gminie N. za niewykonanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 4 czerwca 2009 r., sygn. IV SA/Po 397/08 postanawia oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 19 maja 2011 r., sygn. akt II SA/Po 605/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu odrzucił skargę kasacyjną E. K. w sprawie ze skargi ze skargi E. I., M. K., E. K. w przedmiocie wymierzenia grzywny Gminie N. za niewykonanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 4 czerwca 2009 r., sygn. IV SA/Po 397/08.
W uzasadnieniu powyższego postanowienia Sąd I instancji podniósł, że odpis wyroku z uzasadnieniem doręczono skarżącej E. K. w dniu 7 marca 2011 r. Termin do wniesienia skargi kasacyjnej upływał skarżącej z dniem 6 kwietnia 2011 r., natomiast skarga kasacyjna wniesiona została dnia 11 maja 2011 r. (data nadania na poczcie), czyli po terminie do dokonania tej czynności.
Zauważyć należy, iż skarżąca w dniu 16 lutego 2011 r. złożyła wniosek o przyznanie prawa pomocy, w tym ustanowienie adwokata lub radcy prawnego z urzędu. Postanowieniem z dnia 9 marca 2011 r. ustanowiono dla E. K. adwokata z urzędu. Pismem z dnia 5 kwietnia 2011 r. Okręgowa Rada Adwokacka w Poznaniu poinformowała Sąd o osobie wyznaczonego dla skarżącej pełnomocnika. Pismem z dnia 7 kwietnia 2011 r. Sąd dokonał stosownego zawiadomienia dla pełnomocnika skarżącej, powiadamiając go jednocześnie o stanie sprawy.
Przytoczone wyżej okoliczności nie mają jednak wpływu na ocenę zachowania terminu do wniesienia skargi - bowiem wniosek o przyznanie prawa pomocy nie przerywa biegu terminów procesowych, w tym terminu do wniesienia skargi kasacyjnej. Okoliczności powyższe Sąd byłby zobligowany uwzględnić w przypadku złożenia wniosku o przywrócenie terminu, jednak w niniejszej sprawie wniosek taki nie został złożony.
W zażaleniu na powyższe postanowienie reprezentowana przez pełnomocnika E. K. zarzuciła Sądowi I instancji naruszenie art. 177 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) poprzez uznanie, iż skarga kasacyjna została złożona po upływie terminu przewidzianego w tym artykule oraz naruszenie przepisów postępowania art. 78 i art. 45 Konstytucji RP w związku z art. 175 p.p.s.a. poprzez niezapewnienie skarżącej prawa do zaskarżenia orzeczenia Sądu I instancji, tj. złożenia skargi kasacyjnej.
W uzasadnieniu wskazano, że w niniejszej sprawie pełnomocnik złożył skargę kasacyjną w terminie trzydziestu dni od dnia kiedy skutecznym stało się wyznaczenie go pełnomocnikiem skarżącej, a więc od dnia kiedy dowiedział się o sprawie. Zupełnie nietrafnym jest zawarte w zaskarżonym postanowieniu twierdzenie, iż datą początkową terminu był dzień doręczenia skarżącej wyroku wraz z uzasadnieniem, a więc dzień 7 marca 2011 r. Przy takim założeniu termin ten upływał bowiem 6 kwietnia 2011 r. WSA kierując do pełnomocnika pismo, iż jest on pełnomocnikiem skarżącej w dniu 7 kwietnia 2011 r., kierowałby je bowiem do pełnomocnika, który nie mógłby już złożyć skargi kasacyjnej gdyż było już po terminie.
Również błędne jest twierdzenie WSA jakoby pełnomocnik mógłby po skierowaniu do niego pisma złożyć jedynie wniosek o przywrócenie terminu do złożenia skargi kasacyjnej.