Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Banasiewicz po rozpoznaniu w dniu 25 czerwca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia L. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 maja 2010 r., sygn. akt I SA/Wa 2151/09 odmawiające przyznania L. S. prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego w sprawie ze skargi K. S. i L. S. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] listopada 2009 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nabycia z mocy prawa własności nieruchomości postanawia: oddalić zażalenie
Wnioskiem z dnia 2 lutego 2010 r. L. S. wystąpił o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego w związku ze skargą na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] listopada 2009 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nabycia z mocy prawa własności nieruchomości.
We wniosku skarżący podał, że pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z żoną, a źródłem ich utrzymania są emerytura K. S. (w wysokości 1418,89 zł netto) oraz emerytura L. S. (w wysokości 2501,52 zł netto). Jako posiadany majątek wnioskodawca wskazał na dom o powierzchni 65 m- oraz działkę pod domem o powierzchni 1530 m-. W uzasadnieniu wskazał, że obydwoje z żoną są niepełnosprawni w stopniu umiarkowanym, a z budżetu domowego znaczne środki wydają na leki. Dodatkowo nadesłał kserokopie rachunków za leki. Z nadesłanych kopii faktur wynika, że w dniu 3 grudnia 2009 r. w aptece w O. L. S. dokonał zakupu leków na kwotę 465,63 zł, w dniu 2 lutego 2010 r. K.S. dokonała zakupu leków na kwotę 437,80 zł, zaś w dniu 10 lutego 2010 r. w aptece w Wolbromiu na kwotę 26,98 zł.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 14 maja 2010 r. odmówił na podstawie art. 246 § 1 pkt 1 i art. 260 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) przyznania L. S. prawa pomocy we wnioskowanym zakresie, wskazując że zgodnie z art. 246 § 1 p.p.s.a przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie całkowitym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, natomiast przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym następuje - gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
W ocenie Sądu I instancji L. S. wnosząc o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego nie wykazał, że nie jest w stanie ponieść kosztów postępowania bez ryzyka wystąpienia uszczerbku swojego utrzymania.
Sąd wskazał, że wnioskodawca wraz z żoną posiadają stałe i regularne źródło dochodów w postaci emerytur w łącznej kwocie 3920,41 złotych netto miesięcznie, ponadto mają zapewnione potrzeby bytowe, a więc nie można uznać że pozostają w niedostatku.
Sąd podkreślił, że instytucja prawa pomocy stanowi pomoc państwa dla osób, które z uwagi na ich trudną sytuację materialną nie mogą uiścić kosztów bez wywołania uszczerbku w swoich koniecznych kosztach utrzymania. Ubiegający się o taką pomoc powinien więc w każdym wypadku poczynić oszczędności we własnych wydatkach, do granic zabezpieczenia koniecznych swoich kosztów utrzymania. Dopiero gdyby poczynione w ten sposób oszczędności okazały się niewystarczające - może zwrócić się o pomoc państwa. Przy czym to wnioskodawca musi wykazać brak możliwości zabezpieczenia środków niezbędnych do prowadzenia procesu przez własne oszczędności. Takiego braku możliwości wnioskodawczyni nie wykazała. Ponadto Sąd zauważył, że na obecnym etapie postępowania koszty sądowe ograniczają się do uiszczenia przez stronę wpisu od skargi w wysokości 200 zł.