Zażalenie na postanowienie WSA w Gliwicach w sprawie ze skargi A. P. na Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Buczkowicach w przedmiocie usług opiekuńczych
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Kremer po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 21 marca 2016 r., sygn. akt IV SA/Gl 149/16 o odmowie przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym ustanowienie pełnomocnika z urzędu w sprawie ze skargi A. P. na Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Buczkowicach w przedmiocie usług opiekuńczych postanawia: oddalić zażalenie.

Inne orzeczenia o symbolu:
6322 Usługi opiekuńcze, w tym skierowanie do domu pomocy społecznej
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Kierownik Ośrodka Pomocy Społecznej
Uzasadnienie strona 1/2

Postanowieniem z dnia 21 marca 2016 r., sygn. akt IV SA/Gl 149/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach odmówił A. P. przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym ustanowienie pełnomocnika z urzędu.

W uzasadnieniu Sąd I instancji stwierdził, że pismem z dnia 10 lutego 2016 r. A. P. wniósł skargę na naruszenie prawa przez Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w Buczkowicach, wskazując, że w dniu 10 kwietnia 2015 r. złożył wniosek o umieszczenie w domu pomocy społecznej. Podczas pobytu w Szpitalu w okresie od 26 listopada 2015 r. do 23 grudnia 2015 r. skarżący nie mógł odebrać kierowanej do niego korespondencji z Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej. Dlatego zwrócił się o powtórne doręczenie korespondencji, jednakże Kierownik Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej poinformował o braku podstaw do ponownej wysyłki. Wobec tego A. P. zwrócił się do Sądu "licząc na rozstrzygnięcie co do odmowy przesłania korespondencji". W skardze zawarł także wniosek o wyznaczenie pełnomocnika z urzędu w celu reprezentowania go przed Sądem.

W odpowiedzi na skargę Kierownik Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej poinformował, że po wszczęciu postępowania w sprawie umieszczenia w domu pomocy społecznej, postępowanie zostało zawieszone w związku z wnioskiem strony z dnia 22 maja 2015 r. Następnie w dniu 9 października 2015 r. postępowanie zostało podjęte, gdyż skarżący poinformował o zakończeniu leczenia w placówce medycznej. W dniu [...] listopada 2015 r. uwzględniając sytuację strony wydano decyzję o odmowie umieszczenia A. P. w domu pomocy społecznej. Jednocześnie wydano decyzję o udzieleniu pomocy w formie usług opiekuńczych w grudniu 2015 r., która została doręczona w trybie art. 44 k.p.a. i zwrócona do organu ze skutkiem domniemania doręczenia. W dniu 4 stycznia 2016 r. A. P. zwrócił się o ponowne doręczenie przedmiotowej decyzji, jednakże organ poinformował stronę, że brak takiej możliwości w związku z uprzednim prawidłowym jej doręczeniem.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach odmawiając przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie wskazał, że skarżący kwestionuje odmowę ponownego doręczenia decyzji z [...] listopada 2015 r., która została mu wcześniej doręczona w trybie art. 44 k.p.a. Tak oznaczony przedmiot zaskarżenia nie mieści się w katalogu spraw należących do właściwości sądów administracyjnych (art. 3 § 2 P.p.s.a.) Powyższa okoliczność, zdaniem Sądu, wskazuje na oczywistą bezzasadność skargi w rozumieniu art. 247 P.p.s.a.

Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł A. P.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do treści art. 247 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej powoływanej jako "P.p.s.a.", prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi. O oczywistej bezzasadności skargi można mówić, gdy bez potrzeby głębszej analizy prawnej nie ulega najmniejszej wątpliwości, że nie może ona zostać uwzględniona. Wskazany przepis nie różnicuje przyczyn bezzasadności skargi, należy zatem stwierdzić, że prawo pomocy nie przysługuje zarówno w razie oczywistej bezzasadności skargi z przyczyn procesowych, jak i z przyczyn uregulowanych w przepisach materialnoprawnych (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z 18 kwietnia 2008 r., I OZ 273/08 oraz z 14 lutego 2012r., II GZ 41/12; J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2010, s. 572, Jagielska M. Jagielski J., Gołaszewski P., Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, red. Hauser R., Wierzbowski M., Warszawa 2011, s. 803, M. Wierzbowski, A. Wiktorowska, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Warszawa 2011, str. 1034 i nast.). Oznacza to, że w przypadku, gdyby nawet sytuacja materialna strony uzasadniała przyznanie prawa pomocy, to stwierdzenie przez sąd, iż w danej sprawie mamy do czynienia z "oczywistą bezzasadnością" skargi powoduje odmowę przyznania prawa pomocy (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 marca 2005r., II OZ 140/05).

Strona 1/2
Inne orzeczenia o symbolu:
6322 Usługi opiekuńcze, w tym skierowanie do domu pomocy społecznej
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Kierownik Ośrodka Pomocy Społecznej