Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Irena Kamińska po rozpoznaniu w dniu 30 czerwca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia P. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 6 kwietnia 2010 r., sygn. akt II SA/Sz 1313/09 dokonujące sprostowania oczywistej omyłki w uzasadnieniu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 4 marca 2010 r., sygn. akt II SA/Sz 1313/09 oddalającego skargę P. S. na decyzję Wojewody Zachodniopomorskiego z dnia (...) listopada 2009 r. nr (...) w przedmiocie odmowy przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych postanawia: oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 6 kwietnia 2010 r., sygn. akt II SA/Sz 1313/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie dokonał sprostowania oczywistej omyłki w uzasadnieniu wyroku tego Sądu z dnia 4 marca 2010 r., sygn. akt II SA/Sz 1313/09 oddalającego skargę P.S. na decyzję Wojewody Zachodniopomorskiego z dnia (...) listopada 2009 r. nr (...) w przedmiocie odmowy przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych w ten sposób, że w miejsce "Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Koszalinie" wpisano "Wojewoda Zachodniopolski", a w miejsce "Kolegium" wpisano "Wojewoda".
W uzasadnieniu postanowienia Sąd pierwszej instancji wskazał, że powodem wydania przedmiotowego postanowienia było błędne określenie przez Sąd organu, którego decyzja jest przedmiotem skargi i pismem z dnia 29 marca 2010 r. skarżący wniósł o sprostowanie powyższej omyłki.
W zażaleniu na powyższe postanowienie P. S. podniósł, iż nie zawiera ono wyjaśnienia dlaczego w uzasadnieniu wyroku z dnia 4 marca 2010 r. " Przedłożone na rozprawie dowody okazały się nieprzydatne dla ustalenia stany faktycznego i prawnego w sprawie oraz wykładni obowiązujących przepisów prawa". Skarżący podniósł, iż o występujących brakach informował Sąd pierwszej instancji we "wniosku o sprostowanie uzasadnienia treści wyroku" z dnia 29 marca 2010 r., w zakresie przedłożonych na rozprawie dowodów, materiałów przekazanych Wojewodzie Zachodniopomorskiemu oraz cytowań fragmentów różnych publikacji zamieszczonych zarówno w odwołaniu jak i w skardze. Ponadto w ocenie skarżącego wyrok Sądu pierwszej instancji zawiera odwołanie do faktu, który nie wystąpił. We wniosku skarżący zwrócił uwagę, że przedmiotem jest skarga z dnia 16 listopada 2009 r. złożona w Zachodniopomorskim Urzędzie Wojewódzkim (Delegatura w Koszalinie), przez jego osobę, na decyzję podjętą przez Wojewodę Zachodniopomorskiego z dnia (...) listopada 2009 r., sygn. akt (...). Wojewoda Zachodniopomorski wydał decyzję w związku z odwołaniem od decyzji Starosty Koszalińskiego z dnia (...) października 2009 r., sgn. akt (...). Jednocześnie skarżący wskazał, że "...odwołanie od decyzji Starosty Koszalińskiego nie miało miejsca w instancji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Koszalinie, lecz w instancji Wojewody Zachodniopomorskiego...". Skarżący powyższy fakt zawarł we wniosku o sprostowanie wyroku, jednak Sąd pierwszej instancji nie odniósł się do niego, jak i pozostałych jego uwag dotyczących braków zawartych w uzasadnieniu wyroku.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Sąd może z urzędu sprostować w wyroku niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki (art.156 § 1 "P.p.s.a."). Jednak sprostowanie w żadnym wypadku nie może prowadzić do zmiany rozstrzygnięcia. Niedopuszczalność sprostowania prowadząca do zmiany rozstrzygnięcia odnosi się zarówno do zmiany pod względem podmiotowym, jak i przedmiotowym. Przedmiotem sprostowania wyroku mogą być zatem niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki, przy czym nieprawidłowości te muszą mieć charakter oczywisty. Nie ma charakteru oczywistego omyłka, której stwierdzenie wymaga głębszej analizy akt postępowania. Nie podlega również sprostowaniu mylne ustalenie faktu, chociażby zostało ono spowodowane przeoczeniem.
W niniejszej sprawie skarżący domaga się wprost sprostowania uzasadnienia wyroku Sądu pierwszej instancji poprzez zawarcie w nim faktów, które w jego ocenie miałyby istotny wpływ na rozstrzygnięcie sprawy. Należy uznać jednakże, iż są to okoliczności wykraczające poza stan faktyczny, jaki przyjął Sąd pierwszej instancji rozpoznając skargę. Tym samym zmiany, których domagają się skarżący nie stanowiłyby sprostowania oczywistej omyłki, ale miałyby dotyczyć merytorycznej treści wyroku, co należy uznać za niedopuszczalne.
Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem sprostowanie w żadnym wypadku nie może prowadzić do zmiany rozstrzygnięcia. Dlatego zasadny jest pogląd, że nie może być zmienione w drodze sprostowania orzeczenie co do istoty sprawy. Niedopuszczalność sprostowania prowadząca do zmiany rozstrzygnięcia odnosi się zarówno do zmiany pod względem podmiotowym, jak i pod względem przedmiotowym (por. post. SN z dnia 3 marca 1976 r., II CZ 11/76, Lex nr 7806; uch. SN z dnia 26 kwietnia 1995 r., III CZP 43/95, niepubl.; post. SN z dnia 7 lipca 1999 r., III RN 24/99, niepubl.).
Nadto z zażalenia skarżącego można wnioskować, iż jego zdaniem uzasadnienie wyroku nie odpowiada wymogom przepisów prawa. Kwestie dotyczące wymogów uzasadnienia wyroku (art. 141 § 4 P.p.s.a) mogą być podnoszone jako zarzuty, ale tylko skardze kasacyjnej.
Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 §2 P.p.s.a.