Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Izabella Kulig - Maciszewska po rozpoznaniu w dniu 17 lipca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Miasta P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 kwietnia 2012 r., sygn. akt I SA/Wa 1848/11 o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Miasta P. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] sierpnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji.
Postanowieniem z dnia 11 kwietnia 2012 r., sygn. akt I SA/Wa 1848/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił wstrzymania wykonania decyzji Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] sierpnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Sąd I instancji podał, iż we wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji Miasto P. wskazało, iż w przypadku stwierdzenia nieważności decyzji komunalizacyjnej, przywrócone zostaną prawa byłych właścicieli, którzy mogą podjąć działania zmierzające do realizacji przysługujących im praw własności. Podkreślono przy tym, iż decyzja stwierdzająca nieważność decyzji komunalizacyjnej może stanowić podstawę zmiany wpisu w księdze wieczystej, co z kolei oznacza, że zbycie nieruchomości przez osobę aktualnie ujawnioną w księdze wieczystej jako właściciel może doprowadzić do sytuacji, w której skutki będą trudne do odwrócenia. Osoba trzecia, która nabędzie przedmiotową nieruchomość w dobrej wierze, będzie chroniona rękojmią wiary publicznej ksiąg wieczystych, która bezwzględnie przyjmuje przewagę stanu prawnego w księdze wieczystej nad stanem rzeczywistym. W przypadku zaś uchylenia zaskarżonej decyzji, stwierdzającej nieważność decyzji komunalizacyjnej, nie będzie żadnej możliwości zniweczenia cywilnoprawnych skutków umowy sprzedaży tej nieruchomości.
Rozpoznając powyższy wniosek Sąd I instancji stwierdził, że Miasto P. nie wykazało w sposób dostateczny, aby w sprawie zachodziły przesłanki wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a. Zdaniem Sądu ogólne powołanie się na niebezpieczeństwo zbycia nieruchomości przez byłych właścicieli nieruchomości nie jest wystarczająco sprecyzowaną okolicznością, która mogłaby uzasadniać uwzględnienie wniosku strony. Niebezpieczeństwo takie nie zostało uprawdopodobnione, a nadto Miasto nie wykazało w jaki sposób mogłaby być wyrządzona mu znaczna szkoda lub jakie trudne do odwrócenia skutki mogłoby wywołać wykonanie zaskarżonej decyzji. Ponadto Sąd stwierdził, iż Miasto nie wykazało, iż byli właściciele nieruchomości zamierzają wykorzystać swoje prawa właścicielskie i zbyć nieruchomość.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożyło Miasto P., wnosząc o jego uchylenie.
Miasto P. zarzuciło Sądowi I instancji naruszenie art. 61 § 3 p.p.s.a. polegające na uznaniu, że skarżący nie wykazał, iż zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków przez wykonanie zaskarżonej decyzji.
W uzasadnieniu zażalenia podniesiono, że istnieje możliwość zbycia nieruchomości przez byłych właścicieli jeszcze przed zakończeniem postępowania sądowoadministracyjnego. Wskazano, że zaskarżona decyzja może stanowić podstawę zmiany wpisu w księdze wieczystej, co z kolei oznacza możliwość zbycia nieruchomości przez osoby aktualnie ujawnione w księdze wieczystej.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do treści art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2012.270 j.t.), zwanej "p.p.s.a." wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji możliwe jest jedynie wówczas, gdy istnieje niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków.