Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Marek Stojanowski po rozpoznaniu w dniu 23 lipca 2008 r.. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia K. D. na zarządzenie Sędziego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 kwietnia 2008 r., sygn. akt II SA/Wa 250/08 o pozostawianiu bez rozpoznania wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi K. D. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...], nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku postanawia: umorzyć postępowanie zażaleniowe.
Zarządzeniem z dnia 24 kwietnia 2008 r. Sędziego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie pozostawił bez rozpoznania wniosek K. D. o przyznanie prawa pomocy obejmujący ustanowienie adwokata z powodu niezłożenia wniosku w tym zakresie na urzędowym formularzu PPF w żądanym przez Sąd terminie.
Na to zarządzenie K. D. złożył zażalenie.
Postanowieniem z dnia 3 czerwca 2008 r. referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ustanowił dla K. D. adwokata z urzędu.
Pismem z dnia 14 lipca 2008 r. (data stempla pocztowego), pełnomocnik z urzędu K. D. - adwokat E. O. cofnęła w imieniu skarżącego zażalenie złożone na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 24 kwietnia 2008 r., wskazując, że stało się ono bezprzedmiotowe.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
zgodnie z art. 197 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), do postępowania toczącego się na skutek zażalenia stosuje się odpowiednio przepisy o skardze kasacyjnej. Natomiast w myśl art. 193 powołanej powyżej ustawy, jeżeli nie ma szczególnych przepisów postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, do postępowania tego stosuje się odpowiednio przepisy postępowania przed wojewódzkim sądem administracyjnym. W tej sytuacji należy się odwołać do art. 60 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, który stanowi, że skarżący może cofnąć skargę. Cofnięcie skargi wiąże sąd. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności.
W niniejszej sprawie Naczelny Sąd Administracyjny uznał za dopuszczalne cofnięcie zażalenia.
Jak stanowi art. 161 § 1 pkt 1 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skuteczne cofnięcie skargi skutkuje umorzeniem postępowania. Z taką właśnie sytuacją mamy do czynienia w przedmiotowej sprawie.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 i art. 60 w związku z art. 193 i 197 ustawy Prawo powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, postanowił, jak w sentencji.